İlk defa Dino Buzzatti'nin bir kitabını okudum. Büyülü gerçeklikle insanın kötülüğü ve masumiyeti ayrıca da bir noktada büyüyerek bu masumiyetin kayboluşuna dair yazılmış bir eserdi. Kesinlikle muhteşemdi su gibi aktı geçti.
Alıntılarım:
"Gerçekten gitmek zorundayım. Ayrıca, bu belki de senin için çocukluğun sona ereceği unutulmaz bir gecedir. Birilerinin bunu sana söyleyip söylemediğini bilmiyorum. Birçokları bu gecenin farkında bile değil, duraksayacağından kuşkulanmıyor bile; bununla birlikte büyük bir engeldir büyümek. Genellikle insanın başına uykusunda gelir. Evet, sanırım bu defa büyüme sırası senin. Yarın çok daha güçlü olacaksın, senin için yeni bir hayat başlayacak, ama sen pek çok şeyi anlamayacaksın: Seninle konuştuklarında bile, ne ağaçları, ne kuşları, ne nehirleri ne de rüzgârları anlayacaksın. Kalsam bile hiçbir sözümün artık anlamı olmayacak senin için. Sesimi duyacaksın elbette, ama bu sana anlamsız bir hışırtı gibi gelecek; belki de güleceksin buna... Hayır, inan bana, doğru zamanda ayrılıyoruz, belki böylesi çok daha iyi..."
“Sizler de insanlar gibisiniz.” dedi. “Küçükken ne kadar özen gösterseniz yetmez; büyüdüklerinde, başlarına bir iş geldiğinde ya da yorgun düştüklerinde bakacak kimse çıkmaz.”
Kesinlikle okumanızı tavsiye ederim.
Spoilerlı aşağılama
Selamlar ben leyla
Bomboş bir kitaptı. Yazar, Luca’yı İbrahim Tatlıses’in doğduğu mağarada yazmış. Bu kadar geri kalmışlığın başka bir açıklaması olamaz. Luca’nın düşünce yapısı o kadar sığdı ki karakterin yaptı her şey ortamda sırıtıyordu. Okurken sürekli ‘ne alaka yani şimdi?’ Diyorsunuz. Bunlardan biri: Ari sevişmek istemediği için kızı
Herkese merhaba. Söze nereden başlayacağım bilmiyorum çünkü hala etkisindeyim. Karakterlerin duyguyu bize geçirdiği yetmiyormuş gibi duvardan duvara vurdu beni. İki yaralı karakterden de aslında bizden birer parça var gibi hissettim. Kibrit sen öyle başkasın ki benim için, seninle beraber ben de çok kötü oldum sanki. İzmarit ise bir yerde ona kızgınım aslında. Kendisini daha erkenden gösterebilir belki de kısa bir zamanları kaldığı dönemde birbiriyle daha çok vakit geçirebilirlerdi.
Kibrit'in içtiği her sigara izmaritini saklayışı... sakladığı kutuda sadece bir tane İzmarit için yer kalışı...
İzmarit, kanser hastası ve kendisini Kibrit'ten uzaklaştırmak yerine onunla beraber iyileşme ihtimaline tutunmak istedim. Keşke öyle olsaydı ama ne yazık ki olmadı. Aslında zamanın ne kadar değerli olduğunu bir saniyenin bile değerli olduğunu bir kez daha bu kitapla anladım. Ertelemek bazen ölümü bile getirirmiş...
İkisi öyle güzeller ki kıyamazsın sevmeye o derece. Kibrit, İzmarit'i bulma çabasına girişi; o istemeden arkasına dönmemesi öyle güven verici ki... Ben olsam çoktan arkamı dönüp İzmarit'in kim olduğunu öğrenmek isterdim. Velhasıl bu kitabı kesinlikle okumalısınız sizi derinden etkileyecek ama bir o kadar da seveceksiniz.
Merhaba.
Gerçek şu ki, nasıl başlamam gerektiğini gerçekten bilmiyorum. Zaten kalbimde hissettiklerimi, Zezeyle kurduğum bağı şu an ifade edemeyeceğim büyük ihtimalle. Belki tekrar okuduğumda hazır hissedersem tekrardan yazarım. Bilemiyorum.
Bir kitap okuyunca ağlamayalı epey zaman olmuştu, sona doğru kitabı kalbime yaslayıp bitmemesini bitecekse de Zeze'yi mutlu gördükten sonra bitmesini kalpten diledim. Oldukça başarılı bir kitap neden okumak için bu kadar ertelemişim diye de üzüldüm.
Benim için hafızamdan silinmeyecek kadar derin bir iz bıraktı. Özellikle, babası olduğu halde babasızlığı, ailesi tarafından sevilmediğini hissetmesi, her şeyi incelikleriyle düşünmesi, ardından bir yabancıyla kurduğu bağ, samimiyeti, sevgisi eminim bir çoğunun kalbinde iz bırakmıştır.
Kitabı bitirdiğim için üzülüyorum, Zeze’ye alışmıştım.
Portuga'yla aralarındaki bağ beni çok duygulandırdı. Zezeyle hemen hemen her sayfada aynı duyguları paylaşıyor gibi hissediyordum.
Kesinlikle döneceğim Zeze, seninle yeniden aynı duyguları paylaşmak için döneceğim.. Tüm kalbimle seni seviyorum. Unutma, hep tekrardan döneceğim..
Teşekkür ederim Portuga’m. Bana sevmeyi sen öğrettin. Zeze Portuga’sını kalbinde hep yaşatıyor olacak. O Portuga benim için küçüklüğümdeki babamdı, ama maalesef Portuga Zeze’yi unuttu..
Keyifli okumalar..
senin öfkeni nasıl dindireceğimi bile bilmiyorum
Tek solukta kesintisiz okunacak bir eser.
Haksızlık, sitem, dua, güç, merhamet, kin, öfke, aşk, vicdan..
Pek çok duyguyu aynı anda yaşayacağınız harika bir mini kitap.
"Ulu Tanrım, kalbim seninle konuşmak için içimde bir su gibi akıyor ama sen bu yüreği korkuyla dolduruyorsun oysa korksam da dua etmem için bana ağız verdin. Bana ne bilgelik ne de kurnazlık bahşettin, senin öfkeni nasıl dindireceğimi bile bilmiyorum. Ama sen ne diyeceğimi biliyorsun, çünkü daha sözcükler dudaklarımdan dökülmeden sen onların ne olduklarını zaten biliyorsun ve tüm yaptıklarımızı görüyorsun. Yine de o zavallı günahkarlar için sana dua edeceğim."
484 syf.
·
Not rated
Kitabı bir tavsiye üzerine okumaya başladım. Kitaptan kopamadım diyebilirim. Hatta bir gün boyunca elimden düşürmediğim için, diğer günümü göz ağrısıyla geçirdim:) Sevgili maya, seninle gurur duyuyorum. Profesör max, aşkınıza ve Nadia'yla kavuşmaya olan inancınıza hayranım ve bu durum beni çok etkiledi. Umarım kavuşmuşsunuzdur... Ve son olarak farkına vardığım şeyler oldu. Tarihimizi bilmiyorum, bunu öğrenmeliyim. Yaşadığım ülkenin tarihini, coğrafyasını bilmeliyim. Atalarımı öğrenmeliyim. Teşekkür ederim Maya, Max, Mari, Nadia ve Ayşe...
