Adı gök kuşağıydı ama bana sadece siyah yanını gösterdi bino.
Bir şarkı üfler iki ürkek dudağım ; gittiğin yağmurla gel.
A. Karaçay
Yağmurla uyandım bu sabah. İzlemek istedim aslında ama perdeyi açmaya elim varmadı. En sevdiğin şeydi gökyüzünün ağlaması. Elinde o vazgeçemediğin kulplu cam bardakla, hani o çok sevdiğin krizantemlerinin önüne durup seyre dalardın. Hatta bazen bardağın boş olduğunu bile fark etmeden.
Tam "Gittiğin yağmurla gel." diye devam eden o şarkıyı dinlemelik şu anda, ben sana dalmışım yine.
Keşke biraz el becerim olsaydı diye düşündüm. Cam buğulanmıştır ve o buğuya seni çizerdim. Ve altına o notu düşerdim.
"Bir gün mutlaka..."
Gittiğin yağmurla gel
Geldiğin vapurla hasretim döner,
Geldiğin yağmurla yangınım söner,
Ağrıma gidiyor sensiz geçen günler,
Yüreğime kazınmış o güzel gözler,
Gittiğin yağmurla gel,
Küskünüm yağmurlara,
Gittiğin yağmurla gel,
Böylesi daha güzel,
Bugünlerde içim sıkıldıkça düşüyorum yollara,
Bugünlerde seni düşünüyorum sık sık, neden?
Bugünlerde pek konuşmuyorum ben kimseyle,
Ortaköy'ü bilirsin; aynı kahvedeyim çok zamandır,
Herkes aynı, her şey aynı,
Bir tek, bir tek sen yoksun...