Gizemnur Köse
@gizeemkose
“Bir kitabı okurken geçen iki saatin, ömrümün birçok senelerinden daha dolu, daha ehemmiyetli olduğunu fark edince insan hayatının ürkütücü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım.”
-S.Ali
instagram.com/gizeemkose
Marmara University
25 June
161 reader point
Joined on February 2019
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Reader Follow Recommendations
Gizemnur Köse tekrar paylaştı.
“Bir kere, Türkçe’ye girmiş dini terimler, Arapça değil, Farsçadır. Çünkü, biz İslâmiyet’i Araplardan değil, İranlılardan öğrendik. Örnek: peygamber, örnek: namaz. Farsça’dır, Arapça değil. İkincisi, ‘öz’ denilen Türkçe’de kelimeler, türetilmiş değil, üretilmiştir. Daha da kötüsü, Batı dillerinden alınmadır, yani bağımsızlık söz konusu değildir. Bir boyunduruk başkası ile değiştirilmiştir. Mesele ondan ibarettir. Örnek: Arapça kökenli ‘usul’ kelimesinin yerine geçen ‘yöntem’ kelimesinin ‘yön’ hecesi, Türkçe; ‘tem’ hecesi, Fransızca ‘systeme’ kelimesinin ‘tem’idir. Türkçe’de böyle bir sonek yoktur. Aynı şey, ‘kıyası mukassem’ ya da ‘dilemme’in karşılığı olarak sunulan ‘ikilem’ kelimesi için de geçerlidir: ilk hece Türkçe, İkincisi Fransızca. ‘Mektep’ kelimesinin yerini alan ‘okul’ kelimesi, Fransızca ‘ecole’ün bozulmuşudur. ‘Üstüvane’ yerine kullandığımız ‘silindir’ Batı dillerinin ‘cylinder’idir. ‘Umumi’ kelimesinin yerini alan ‘genel’, İngilizcedir. ‘Sekizgen’in ‘gen’i ‘octagon’un ‘gon’udur. Bunun böyle olması da doğaldır, çünkü şu kadar yıllık hayatında TDK’da bir tek filolog, dilbilimci çalışmadığı gibi, bir tek Türkolog da yoktur. Neticeyi kelam, TDK, yarattığı kavram kargaşası ile Türk fikir hayatını tarumar etmekten başka bir işe yaramamıştır.”
“O sizin yorumunuz!” dedi Pendikli avukat, pişkin.
“Ne yorumu?” diye patladı Günay, “Hangisi? Peygamber kelimesinin Arapça değil, Farsça olduğu mu, yorum? Silindir kelimesinin ‘cylinder’ olduğu mu? Yapmayın, Allah aşkınıza! Buna yorum değil, bilgi derler!”
Gizemnur Köse tekrar paylaştı.
Düşündüm, hâlâ düşünüyorum: Bu titizlik niçin? Eğer yapılan İş gerçekten memleketin iyiliğine ve nesillerin faydasına ise, bu sinirlilik ve bu taassub niçin? Bilmiyor muyuz ki, sinirlilik itiraf edilemeyen bir şüphenin; taassub ise dini olsun, lâik olsun daima geriliğin ve körlüğün şaşmaz bir işaretidir. Bilmiyor muyuz ki, bir davayı başkalarını sindirip susturma yoluna yürütmeye çalışmak, o davanın esastan batıl olduğunun gerçek bir delilidir.
Memleketin iyiliğine ve faydasına olduğu şüphe götürmeyen işleri, aklı eren insanlarla, açıkça konuşup münakaşa etmek için, emin olalım ki, ne polis kordonuna ve ne kanun kuvvetine arka vermeye hacet vardır. Çünkü insanlar, hususiyle neticesi kendilerine ait olan işlerde, iyiliği ve faydayı, insiyaki bir sezişle, görür ve kabul eder mahluklardır. Eğer görmüyorlarsa, gösterilmiyordur. Eğer kabul etmiyorlarsa, anlamalıdır ki, girişilen işte iyilik ve fayda yoktur. Halkçı hükümetlerin dayandığı mantık da bu değil midir? Bu hükümetlerin temeli, memleket işlerinde, ışığı halkın inanında ve istikâmet aklı eren insanların müşterek görüş ve anlayışında araması; halkın sesini hakkın sesi kabul etmesi değil midir? Bu sesin kendini duyurabilmesi ve müşterek görüşlerin ortaya çıkabilmesi için ise, karşılıklı saygı ve müsaade
ederlik terbiyesi üzerinden yapılacak serbest münakaşadan başka bir çare var mıdır?
