Unutmaktan neden bu kadar korktuğumu da hiç bir zaman bilemedim. Oysa şimdi anlıyorum ki, unutmak insana verilen en büyük nimetlerden. Bazı anılarla yaşayamaz çünkü insan.
Sana gelmek istedim,
Çünkü beklemek bu sefer her şeyden ağır gelmişti.
Sana gelmek istedim,
Çünkü herkesin metrekarelik alana sahip olduğu kalbimde senin ülken vardı.
Sana gelmek istedim,
Çünkü ellerinin dokunduğu yerde çiçekler açardı ve ben boynundaki kokuya bir ömür heba etmeye razıydım.
Sana gelemedim..
Çünkü benim bu şehirdeki yaşanmışlıklarım hiç bir zaman valizime sığmadı.
Neredeyse bütün hayatı boyunca böyle hissetmişti. Her şeyin ortasında. Hangi yöne gideceğini bilmeden çabalamış, çırpınmış, yalnızca ayakta kalmaya çalışmıştı. Pişmanlık duymadan hangi yolda devam edeceğini bilememişti.