Kitabı elime aldım ve bırakamadım. Kitap bittiğinde anlık boşluğa düşme hissini çok seviyorum. Düşünüyorum, sorguluyorum. Tam da o andayım. Hayatın tam içinden bazen kendimi bulduğum bir yerdeyken bazen ise bana çok uzak bir hikayedeydim.
Okurken bir an küçük kızın tek bir cümlesi ile boğazım düğüm düğümken başka bir an ananesi ile tatlı atışmalarında yüzümde anlamsız bir gülümseme yer almış. Bazen bir cümlenin ağırlığında kalmışım. “Kendi mutluluğunu hayal edememek.” Duygudan duyguya nasıl geçtiğimi farkedemedim bile.
Aynı kitabın kahramanı gibi beni de iyi bir kitaba denk gelmek çok mutlu etmiştir. Bu kitap ta aynen öyle oldu benim için.
