İnsanlar kendileri gibi yüreklerinde sır saklayanları sezer ve onlara sempati duyar.
Duygularına sınır tanımayan biz insanlar, inatla yapımıza, ruhlarımıza aykırı kurallar koyuyor, ayıplar icat ediyor, kendimizi kendi imalatımız kozaların içine istifliyor, sınırlıyor, kısıtlıyor sonra da bunun ceremesini çekiyorduk.
Dünyadaki tüm yasaklar neye engel olabilmişti dünya kurulduğundan beri?
Bir zamanlar duvarına yaklaşmanın yasak olduğu şehirde, bugün imparatorun yatağı bile teşhire açıktı para karşılığında.
Biz Türkler, bize göre garip kıyafetlere bürünmüş insanları, eğer yabancıysa hoşgörüyle karşılar, bizdense alay edip laf atmaktan kendimizi alamayız.
Baksa, bakışlarımdaki çığlığı görebilir miydi?
Baksa yüzüme, kalbimin sesini duyar mıydı?
Ben kendi paşa keyfimin ikonuyum.
Sayfa 101Kitabı okudu