Küçükken bütün çocukların mutlu olduklarını sanırdım. Bu mutluluğun, şimdi kabul etmekte güçlük çektiğim acıların üstüne inşa edilmiş olduğunu bilmek çok canımı yakıyor.
Kelimelerin yan yana gelişini büyüleyici buluyorum. Bu yüzden okumayı çok sevdim, okumayı, yaşamayı ve anlatmayı.
'Sanki yapabilirmişim gibi kendi hayatımı anlamlı bir hikayeye dönüştürmek istedim ya da istediğim zaman girip çıktığım, canım isterse bozduğum veya kurduğum bir oyun olduğunu sandım ' diye yazıyorum Saneme. Kendi hayatımın tanrısı olduğumu sandım. Ama Sophie kim olduğumu gösterdi. Kısacası Sanem diyorum, hayatımızın ipleri elimizde değil, hiç olmadı.