Mektubunda sorsan da bir
Sormasan da beni.
çünkü yaşıyorum henüz
Bir dişlisi gibiyim düzenin
Ve mutluyum
Mutluyum ki
Çarkımla dövüşerek yaşıyorum.
Ve yaşarken
Kötülüklere değil
Artık iyiliklere şaşıyorum.
İçimizde üstün olan șey her ne ise, bir gün onun galip geleceğine hep inanmışımdır" demiş Joaquin Rodriguez, üç bölümden oluşan Concierto de Aranjues'i bestelemeyi tamamladığında.
Joaquin' in bahsettiği șey, iyilik olmalıydı. Yoksa kazanılan zaferin bir anlamı olmuyordu. Fakat gel gör ki, insan denilen neslin taşlaşmış kalbi, uzun zamandan beri vicdan yoksunuydu. Vicdanlar unutulmuş ya da modasi geçip gözden düşerek kullanılmaya kullanılmaya körelmişti. Böyle olunca kötülük taçlanmış, vicdani boşluğun yerini doldurarak dünyaya hükümran olmuştu.
Birilerinin bedeni birilerinin merdivenine basamak oluyor, masum bedenlerin sırtlarına basarak bu merdivene tırmananlarsa, para pula sahip olacakları yüksek mevkilere ulaşacaklarına inanıyorlar. Oysa merdiveni dayadıkları duvar, cinnet meyvesi veren buhran ağaçları ile dolu cehennem bahçesinin duvarı...
insanlık, insanlık tarihinde hiç görülmedigi kadar insanlığından uzaklaşmıştı. Evrenin en karanlık en soğuk bölgesinde can çekişiyor, elmaya tav olmadan önceki șanlı günlerine geri dönmenin özlemi burnunda tütüyordu...