Çünkü Godard sinema yaptığında orada gördüğümüz insan hastadır... Tıpkı gerçek dünyada olduğu gibi... Unutulmaması gereken şey, hastanın hep maruz kaldığıdır - önce hastalığa, ardından tedaviye ve muhakkak ki ölüme...
vaha, koy, kayalıklar, çok yakın ve çok uzak. kağan'la öğlenleri ve akşam üstleri yürüyüşler yapabiliyoruz ancak. geceleri de ulu arıtma tesislerinin yayıldığı geniş şantiye sahasında makinelerin, su havuzlarının garip varlıklarını izleyerek godard'sı bir atmosferde, ay ışığında gezintiler.
Sayfa 27 - godard'sı atmosfer, ay ışığı.Kitabı okudu
Pierrot Le Fou- Luc Godard
Ferdinand: Neden üzgünsün?
Marianne: Çünkü sen bana kelimelerle konuşuyorsun, ben sana hislerimle bakıyorum.
Pierrot Le Fou-Jean Luc Godard
Marianne: Ne kötü değil mi? Böyle anonim olması.
Ferdinand: Neyin?
Marianne: 115 gerilla deniyor, hiçbir duygu uyandırmıyor ama hepsi birer insan. Kim olduklarını bilmiyoruz. Sevdikleri bir kadın var mı, çocukları var mı, sinemayı mı tiyatroyu mu tercih ederler… Hiçbir şey bilmiyoruz. Sadece 115 ölü. Fotoğraflar gibi. Beni hep büyülemiştir. Bir adamın hareketsiz bir görüntüsü altında bir yazıyla görürüz. Belki kötü, belki iyi bir adamdır ama resmin çekildiği anda, onun kim olduğunu ve ne düşündüğünü asla bilemeyiz. Karısını mı? Metresini mi? Geçmişi? Geleceği? Basketbolu? Kimse bilemeyecek.
Parce que je sais de trouver ce que j’ai chez toi.
Eğer uyuşturucu alacak paranız yoksa renkli televizyon alın.
jean-luc godard