zeynep
@zeysry
salt toprak
open.spotify.com/user/puz80a1f8s...
ankara
29 October
65 reader point
Joined on July 2021
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
rüzgar! sana, yalnız sana benzemeliyim.
Reader Follow Recommendations
zeynep tekrar paylaştı.
kendimi dalların çatallandığı noktada otururken görüyordum, incirlerden hangisini seçeceğime bir türlü karar veremediğim için açlıktan ölüyordum. incirlerin hepsini ayrı ayrı istiyordum ama birini seçmek ötekilerin hepsini kaybetmek demekti ve ben orada karar veremeden otururken incirler buruşup kararıyor, birer birer toprağa, ayaklarımın dibine düşüyorlardı.
"ve daha neleri merak ediyorum neleri. şimdilik hoşça kal! kendine iyi bak! beni bekle, özellikle ummadığın zamanlarda! hoşça kal!"
Sayfa 67 - dört gözle beklenen davet
yürümekle soluklanmak arasında bir devamlılık vardır, çünkü mesele yerçekimine karşı gelmek değil, onu tamamlamaktır.
dolayısıyla yürümek durmadan faniliğimizi hatırlatır bize; kaba ihtiyaçlarla ağırlaşmış bedenlerimiz nihayetinde toprakla
bir bütündür. yürümek kendimizi topraktan yukarılara taşımak, yerçekimini yenmek veya hız ve yüksekliğin aldatmacasıyla faniliğimizi unutmak değildir; yerin kütlesiyle, bedenin kırılganlığıyla ve bu yavaş yavaş gömülmeyle uzlaşarak faniliğe alışmaktır. yürümek ayakta, öne eğilmiş bir bedenden ibaret olmayı kabullenmektir. ancak şaşırtıcı olan şudur ki, bu yavaş teslimiyet, bu müthiş dermansızlık bize var olmanın, o eğilmiş bedenden fazlası olmamanın ermiş sevincini yaşatır. kurşundan bedenlerimiz, orada yeniden kök salacakmış gibi, her adımda düşer toprağa. yürümek, dimdik ölmeye yapılan bir çağrıdır.
sadece kayın ağacının bankın üzerine doğru sarkan dallarına bir nar kuşu konmuş şakıyordu.
küçücük başı yukarıda, orada durmaya ve o hüzünlü ilkbahar şarkısını kendinden geçmişçesine söylemeye devam etti.Kitabı okudu
vazgeçmek kendini çöle çevirmek, sadece sevgini değil, eylem gücünü, aslında tüm gücünü yalnızlığa gömmek demekti.
çölde de geçerli bir güç var mıydı? böylesi bir yalnızlıkta dayanabilecek bir güç? hatta ancak orada oluşacak bir güç? güçlü ve güzel kalmak için bir başkasını gereksinmeyen, ona inanan, bekleyen ve çağrıda bulunan hiç kimse olmasa da gücünü koruyan biri var mıydı?
evet, belki! kendi kendilerini izleyen, kendi kendilerini yansılayan -istihzayla veya keyifle- yansıtmacı insanlar için geçerliydi bu belki! ya da kendi heyecanlarının içinde yüzmeyi ve bundan haz almayı bilen duygusal insanlar için, onlar da kendi kendilerinin izleyicisiydiler!
Sayfa 223 - yansılayan, yanılsayanKitabı okudu
bulutların kara-mavi kenarlarının ardında şımarık nisan güneşi gülümsemeye başlamıştı bile.
outside it is warm and blue and april.Kitabı okudu
- eylemden vazgeçip belirsizliğe - uzaklara doğru el yordamıyla aranmaktan kurtulmak
istiyordu.Kitabı okudu
rastlantısal olarak değil, kasıtsız olarak değil, anın sarhoşluğuna kapılarak da değil. aksine bilerek ve isteyerek. tüm duygularım ve düşüncelerimle karşımda görmek, kavramak istediğim, nüfuz etmek istediğim tek bir şey vardı; örtülü duran bir geleceğe bakmak ve içini görmek istedim. engelleyen ve bağlayan her şeyi göz ardı ederek. her şeyi ardında bırakmış ve bir dilenci veya bir kral gibi duran biriymişçesine ellerimi mutluluğuma uzatmak istedim.
Sayfa 171 - cheers darlin'Kitabı okudu
kendi ümitsizliğinin orta yerinden yükselen, fakat sınırsızlığa -sınırsız bir özgüvene- uzanır gibi görünen upuzun bir merdivene tırmanır gibi.
stairway to heavenKitabı okudu
"sadece şuydu... bütün o hikâyelerden birden öylesine bıkmıştım ki; bir anda tümüyle tıkandım, artık hiçbir şey düşünmek istemiyordum. ne kadar güzel hikâyeler düşünsem de, içlerinde ne kadar çok insanla düşünsem de, ben hep yalnız kalıyordum. insanlar selam veriyor ve yürüyüp gidiyorlardı. sonra içimi öyle bir özlem kapladı ki, dört gündür öyle büyük bir özlem duydum ki. artık oyuna devam edemiyordum. artık olmuyordu."
Sayfa 44Kitabı okudu