Fakat bu sıralarda merhametin sevgiden kat kat kuvvetli olduğunu duydum.
Sayfa 184
Denizciler derler ki büyük fırtınalarda karanlığın ortasından bir ses onları adlarıyla çağırırmış. İşte o çağıran ses kendi kaderleri imiş. İnsanın yaradılışı kendisini ‘Gel!’ diye çağırdı mı durabilen kim!
Sayfa 183
“Neye, hayır olmaz” diyorlardı ? Bilmiyordum. Fakat gönlümün ta içi bu “hayır”ın müttefikiydi.
Sayfa 181
Okur Takip Önerileri
Denizinde de karasında da hayat insanın üzerine bin bir musibet yağdıran bir kazalar belalar şelalesi idi. Bu neden böyle oluyordu, aklım ermiyordu. Amma bu böyle olagelmiş ve böyle de olagidiyordu.
Sayfa 181
Nitekim ki deniz de bağrına atılan taşı unutur ama o taş yine oradadır ve oradan bir daha çıkmaz.
Sayfa 159