Sanırım kendisini sosyal medyadan tanımamın etkisiyle olacakki kitabını okurken göz yaşlarıma hakim olamadım. Kütüphanem olduğunda en başa koyacağım ve sık sık sayfalarını açarak o güzel kalbinin derinliklerine inmeye çalışacağım Neslicanın. İnce bir kitap olması nedeniyle de bir çırpıda bitirdim. Kendisine onu tanımaya başladığım andan itibaren hep gıpta eder ve onunla gurur duyardım. Yaşama karşı enerjisi, ölümle bile burun buruna iken hayatındaki tüm olumsuzluklara göğüs germesi ve bu kötü hastalığına rağmen nasıl da yaşamak için gayret ettiğine hayran oluşum.. Hala da hayranım itiraf edeyim. Otobiyografi şeklinde yazılan kitaplar her daim ilgimi çekmiştir başkalarının yaşadıklarından ise kendime dersler çıkarmayı çocukluğumdan beri kendime ders edindim sanırım kendimce. Neslicanın bana bu hayatta öğrettiği en güzel şeylerden biri ise şükretmek. İyi ki hayatıma dokundun Neslican sana minnettarım.. Sen hayatım da belki de yeryüzün de gördüğüm en ama en güçlü kadınlardan biriydin.Hayattayken bir çok insana umut olmuştun. Hala da umut oluyorsun bu kitabın ile ve insanların yaşamına dokunuyorsun. Nurlar içinde uyu..
