Garip şey şu ölüm. Büyük ve ani bir şey olduğunu sanırdım eskiden, hani böyle dev bir baykuş gecenin bir yarısı üstüne çullanıp seni götürecekmiş gibi. Artık öyle düşünmüyorum. Yavaş bir şey bence. Her gün evine girip oradan buradan ufak tefek şeyler çalan hırsız gibi. Bir gün bakıyorsun evine, seni tutan, kalmak istemeni sağlayan hiçbir şey yok. Sonra uzanıp sonsuza dek kapanıyorsun. Nihai büyük ölüme kadar bir sürü küçük ölüm.
Niyetlerle neticeler birbirine nadiren denk düşer.
"Uyku vaktin geldiğinde başucunda beliren sihirli bir adam vardır. Boyu uzun, teni solgundur ve kıyafetinde gökkuşağının her rengi bulunur. Yanında bir kese taşır, içinde sihirli kum. Sen onu göremezsin Marco, ama o seni görebilir. Gözlerine sihirli kum serper. Seni düşler ülkesine gönderen o kumdur. Uyandığında gözlerinde bulduğun kum onun kumudur."
Reader Follow Recommendations
Rüyadayken, bazen hatırlarsın. Uyandığında ise unutursun daima.
"Hayatın sana ait Orfeus. Ölümün de öyle. Her zaman ve sonsuza dek senin."
