İnsan en çok kendinde kaybolur.
Sayfa 106Kitabı okuyor
Kapalı durmakta ısrar eden pencereleri duvardan saymak gerekir. Üzerinden atlamayı deneyemediğimiz engel, mahkumiyetimizi kesinleştirir.
Sayfa 106Kitabı okuyor
Mesafelere yüz veren bütün mevsimler soğuktur. Ve elleri çok üşüyenler, kalpleri çok üşüyenlerdir.
Sayfa 105Kitabı okuyor
Aklımızdan geçenler, kalbimizden geçenleri boğar zaman zaman ve bir tek cümleye tutunarak dünyayla başa çıkılamaz.
Sayfa 105Kitabı okuyor
En çok yalnız kaldığımız yerler, en kalabalık olan yerlerdir. Ve bir söz yankısız kalmışsa eğer, çaresiz kalır.
Sayfa 105Kitabı okuyor
Bütün uçurumlardan kendimize düşüyoruz durmadan. O ulaşılmaz görünen zirvelere tırmanmaya çalışırken, aslında kendi eteklerimize tırmanıyoruz.
Sayfa 103Kitabı okuyor
Kapalı durmakta ısrar eden pencereleri, duvardan saymak gerekir...
Gerçek her ucundan sinsice kemiriliyor! Gerçeksiz bırakılıyor insanlar!
Sayfa 97Kitabı okuyor
Bir anmış, bir yılmış, bir ömürmüş, bir varmış, bir yokmuş...
Sayfa 96Kitabı okuyor
Bizim bir hayalimiz olmalı ipine sarılacak. Güneşe bir gölge, gölgeye ılık bir meltem...
Gözümüzü kapayınca kaybolmayan bir ışık... Uçmaya kalkınca bir çift kanat...
Ruh vadilerimizden akan coşkulu bir ırmak... Uçurtmamızı gam tellerinden kurtaracak bir merdiven...
Bütün duvarların ötesine bakabilecek kadar bilenmiş bir bakış... Bütün anlarımızı zaman gergefine ince ince işleyen bir nakış...
Sayfa 95Kitabı okuyor
Kanatlarını uçmasız, gözlerini bakmasız, ayaklarını gitmesiz, günlerini geçmesiz ve kalplerini sevmesiz bırakan insanlar var.
Sevdiklerinden korkan, sevmediklerinden korkan, kendisiyle baş başa kalmaktan korkan insanlar var.
Geçmişiyle barışmaktan, bugünüyle yüzleşmekten, geleceğe doğru adım atmaktan ve zamanın seyrine kafa yormaktan korkan insanlar var.
Korkularını kara bir bez parçası gibi sımsıkı gözlerine bağlayan, bakışlarını kendi elleriyle körelten insanlar var.
Bildiğinden korkan, bilmediğinden korkan, öğrenmenin yükünü çekmekten korkan insanlar var.
Sayfa 85Kitabı okuyor
yanlış yapmak korkusuyla yaşamı rafa kaldıranlar, doğruları da tedavülden kaldırıyorlar çoğu zaman.
Yanlış gideni düzeltebilmek için önce doğruyu nerede kaybettiğimizi bilmemiz gerek...
Sayfa 75Kitabı okuyor
Yanlış yapma korkusuyla kendini yaşamaktan alıkoyanlar doğrularını da yanlışları ile birlikte tedavülden kaldırmış oluyor çoğu zaman asıl yanlış işte bu aramızda kusursuzluk iksirini içmiş hiç kimse olmadığına göre birbirimizden çekinmemiz için de bir sebep yok hepimiz kusurlu fanileriz Yanlışlarımzla büyüyor olgunlaşıyoruz Yanlışlarımızdan dönerek doğruyu buluyoruz öğrenmenin ve ruhlarımızı hayatın ulu tepelerinden aşırmanın başka hiçbir yolu yok bizim için yaşıyor ve yanılıyoruz yanılıyor ve anlıyoruz bütün yanılmalarımız girintili çıkıntılı haritasında yerimizi bilebilmemiz yolumuzu bulabilmemiz için…
Sayfa 45Kitabı okudu