Renksiz ruhlara gökkuşağı olduğum için bilinmez bu değerim, görünmez sevgim.
Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
“O olmazsa yaşayamam.” demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.
Ve zaten genellikle o daha az sever seni,
Senin onu sevdiğinden…
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın
Kelimeler ve sesler, sonsuz ayrıntılar arasında bir gökkuşağı ve ortada olan köprü değil mi?..
Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
“O olmazsa yaşayamam.” demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.
Ve zaten genellikle o daha az sever seni,
Senin onu sevdiğinden…
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın
Binlerce gökkuşağı olurdu kirpiklerin
Güneş bir anne gibi dururdu başucunda
Artık dokunamıyor kâkülün bulutlara
Karalara bürünmüş saçlarında dolunay
Ben bu kadar zulmü lâyık mıyım Rüveyda
mahvolmuş hayatlar olağandır bilgeler için de ahmaklar için de.
ancak o mahvolmuş hayat bizimki olduğunda, işte o zaman farkına varırız intiharların, ayyaşların, hapishane kuşlarının, uyuşturucu müptelaları ve benzerlerinin varoluşun menekşeler kadar, gökkuşağı kasırga ve tamtakır
Sayfa 86 - Parantez YayınlarıKitabı okuyor
her çocuk bir güvercin…
barışı yaşatacak
her çocuk bir yıldız…
Dünya'yı ışıtacak
.
her çocuk bir gökkuşağı…
hayata renk verecek
her çocuk bir bahar…
Dünya'yı yeşertecek
.
her çocuk bir sanatçı...
ruhları besleyecek
her çocuk bir çiçek...
Dünya'yı süsleyecek
Tahsin Özmen
Her Çocuk Bir Tomurcuk
umut ektim gelincik tarlasına
gün gelecek çocuk yüzlerinde yeşerecek
ve Dünya'yı çocuk parkına çevirecek zira..;
yumuk yumuk elleriyle
kıvrım kıvrım saçlarıyla
kıkır kıkır gülüşleriyle
pır pır eden yürekleriyle...
içimdeki gökkuşağı besbelli neden
bulutların içinden kuşlar yağıyor
bir şiire başlarsın birini bitirmeden
hiç kimse gözlerine inanamıyor