f.
@gokyuzundeniz
"ve ben, olduğum her şeyi borçluyum, kendime kendimi borçluyum."
Öğretmen
122 okur puanı
Nisan 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Günaydın! Bu sabah çok güzel bir kitap anlatmak için geldim buraya. Çünkü bir gün önce bitirdiğim bu hikaye, uyandığımda elim yeni kitabıma giderken bile hâlâ aklıma geliyordu.
Şermin Yaşar takip ettiğim en orijinal yazarlardan biridir. Çocuk kitabı olsun, roman olsun, hikaye olsun, hatta isterse yemek kitabı yazmış olsun ne yazarsa okurum diyebilirim
Hayal kırıklığı
İki gün oluyor kitabı bitireli. Şimdi düşününce, 5 puanı bile fazla buluyorum. Ya diyorum, haksızlık mı ediyorum acaba ama hayır, cidden kitabın bu kadar popüler olduktan sonra bu kadar boş gelmesi, sadece benim beklentilerimi fazla yüksek tutmamla ilgili değil ne yazık ki.
Kitap kötü yazılmış Türk dizisi gibi :) sonunu neredeyse başından tahmin ediyorsunuz. Üç kadın ve üç ayrı saç hikayesi. Kendimce bir de başlarken 
Düğümlere Üfleyen Kadınlar 'a benziyor heralde diye düşünmüştüm; yanından yöresinden bile geçemez :) Özellikle Hintli olan kadının hikayesi... yani spoiler vermek istemiyorum ama, sondaki mevzu ile kadının bütün hayatı normale mi döndü gerçekten ya da cidden asıl sorun o muydu? Körü körüne bağlanılmış, bağnazlık derecesindeki bu inancı neredeyse yüceltiyor yazar.
Konusu itibariyle çok basit buldum, dili de konusuna uygun derecede basit. Akıcı şeklinde ifade etmek istemiyorum çünkü zaten popüler olsun, okunsun diye oldukça basite indirgenmiş bir dil bu. Kadınlarla ilgili çok ciddi sorunlara değinip öylesine geçiştirmesi de ayrıca kötüydü.
Sevmedim.
Okur Takip Önerileri
Kitabı kapattığım an "Ne umdum, ne buldum?" sorusunu sordum kendime. İlk kez bir Zülfü Livaneli kitabını beğenmiyorum. Bir 
Serenad ya da bir 
Son Ada tadını alamayacağımı zaten biliyordum ama sanırım büyük bir beklentiyle başladığım için hayal kırıklığını da aynı boyutta hissediyorum.
Kitap konusu itibariyle evet, ilgi çekici. Ama anlatım biçimi düşündürüyor insanı. Zülfü Livaneli bir şehrengiz örneği yaratmayı amaçladığını belirtmiş önsözde ama hem tarih, hem kurgu, hem eski bir form kullanarak bir roman yaratma çabası... Bence okuyucuya her şeyi vermek isterken hiçbir duyguyu tam anlamıyla verememiş. En azından bende böyle oldu.
İstanbul'un geçmişi ve bugününü harmanlayıp tarihin tekerrür ettiği fikrini vermeye çalışıyor daha çok ve bunu örneklendirerek anlatıyor. Son dönemlerde karşımıza çıkan özellikle siyasi olayları karakterler üzerinden aktarması kitapta güzel bulduğum belki tek durum olabilir. Bir aşk var mesela kitapta, olmasaydı da olur muydu, bence gayet olurdu. Kitabın başlangıcındaki olay son sayfalarda tekrar karşına çıkıyor ve aslında bilindiği gibi ilerliyor. Yine son sayfalardaki müthiş yoğunluklu tarihi bilgi de beni biraz uzaklaştırdı kitaptan, ilginç bilgiler olmasına rağmen diğerlerinde olduğu gibi romanın içine dağıtılmasını beklerdim.
Yine de tabii 
Zülfü Livaneli usta bir yazar. Benim bu kitabıyla bağlarım zayıf olsa da diğer romanlarını hep çok severek okudum.
Bazı kitaplar, onu okumanızın üzerinden uzun zaman geçmesine rağmen sizi etkilemeye devam eder. Öyle ki, kitabın adını dahi zihninizden geçirdiğinizde farklı, benzersiz, hoş bir his bırakır üzerinizde. Bizden öncekiler "klasik" demişler böyle kitaplara ama aslında yetersiz bir kelime olduğunu biliyoruz bunun. Anlatmak istedikleriniz sadece bu kelimeye sığmaz; çünkü okuduğunuz kitap sadece bir klasik hissi bırakmaz üzerinizde. İşte 
Kızıl Veba tam da böyle bir kitap olmuş ki ilk baskısının üzerinden yüz yıldan fazla zaman geçmesine rağmen, koronavirüs salgını etkisini kaybetmesine rağmen ve benim okumamın üzerinden 2 ay geçmesine rağmen tam olarak böyle hissediyorum. 
Jack London gerçekten müthiş bir yazar. 
Vahşetin Çağrısı , 
Demir Ökçe ve 
Martin Eden 'ı okuduğumda da tarif edilmez hislere kapılmıştım fakat Kızıl Veba özellikle içinde bulunduğumuz zamanın bize getirdiklerinden dolayı da Jack London'ın kaleminin eşsizliğini gözler önüne seriyor. Şu anda 1984'ü okuyorum ve kurgu bakımından birçok ortak nokta bulduğum için de seviniyorum. Gerçekten de distopik eserler çok acayip bir düşünme biçimi sağlıyor okuyucuya.
Kızıl Veba, bir salgının ortaya çıkardığı etkileri, insanların yaşamını nasıl etkilediğini, hayatımızın nasıl da her an bozulma ihtimali olan bir dengede ilerlediğini anlatıyor bize. Muazzam bir kitap, böyle eserlere sahip olduğumuz için o kadar şanslıyız ki.
Hâlâ okumayanlar için başucu kitabı olabilecek bir tavsiye.
çok güzel, çok güzel, çok güzel!
O kadar severek okudum ki... O kadar çok şiirde keşke 
Yaşar Kemal 'in daha fazla şiiri olsa elimizde dedim ki...
Yaşar Kemal'in şiirsel üslubunun kaynağı kesinlikle burada. Uzun zamandır hiç bu kadar güzel şiirleri bir arada, bir kitapta okumamıştım. Kesinlikle her insanın kendini bulabileceği bir dizesi var. Neden bu kadar geç kalmışım bu kitabı okumak için diyorum şimdi kendime ve elim artık sık sık bu kitaba gidecek, içimden şiir okumak geldiğinde kitaplığımdan mutlaka bu kitap inecek artık, biliyorum.
Şiir seven herkese tavsiye ediyorum.
İyi ki geçtin bu dünyadan Yaşar Kemal...
"Kuş uçmaz kervan geçmez bir yerdesin.
Su olsan kimse içmez,
Ölür de susundan
Yol olsan kimse geçmez,
Sarp kayalara uğratır da yolunu
Elin adamı ne anlar senden?"
Beyaz Geceler, kitaba adını veren hikayeyle birlikte 5 ayrı hikayeden oluşuyor. Dostoyevski'nin anlatım biçimini, eserlerinin konusunu oluşturan unsurları, insan psikolojisine yönelik yaptığı tahlilleri bir özet, belki bir giriş niteliğinde içinde barındıran bir kitap. Fakat... Fazla abartılmış olduğunu düşündüm okuduğum süre boyunca. 
Kumarbaz ya da 
İnsancıklar çok daha fazla beğenerek okuduğum kitapları olmuştu. Büyük bir beklentiyle başladım ama nedense okuduğum her hikayeden sonra "Gerçekten bu kitabı Dostoyevski mi yazmış?" demekten kendimi alamadım. Yazarın çok daha başarılı kitapları varken (Karamazov Kardeşler örneğin) neden Beyaz Geceler'in bu kadar gündem olduğunu anlayamıyorum. Okuması kesinlikle çok rahat, dili kesinlikle çok akıcı ancak... bu kadar. Cidden bu kadar.
"Azat buzat beni cennet kapısında gözet"
Kuşlar da Gitti, kuş yakalayıp satmaya çalışan çocuklar üzerinden insanlık dersi veren bir kitap. Bitireli 1 hafta oldu fakat hâlâ şu ikilemdeyim: çocuklar mı haklı yoksa kuşları almayanlar mı?
Ben hiç kuşları önce yakalayıp sonra özgür bırakarak bundan para kazanmaya çalışan çocuklar görmedim. Tavşanlara niyet çektirildiğine, papağanlarla fotoğraf çekildiğine tanık oldum ama işin içinde bir hayvanın yararına olacak bir geleneğe denk gelmedim. Bu açıdan düşünürsek konusu itibariyle oldukça ilgi çekici. Çocuklar yakaladıkları, kafeslere sıkış tıkış attıkları kuşları İstanbul'un çeşitli kesimlerinde satmaya çalışıyorlar ve hiç de başarılı olamıyorlar ne yazık ki. İnsanların umrunda değil çünkü, kuşlar özgürlüğe kavuşacak kavuşmayacak, yakalamasaydınız bana ne diyebiliyorlar. İster istemez kitabın birçok yerinde "ee para kazanacak başka bi yol bulsanız ya, ne diye kuşlara eziyet ediyorsunuz?" dedim. Geri kalan yerlerde de "hadi bugün barii şu kafesi satsınlar da hem karınları doysun hem kuşlar özgürce uçsun" dedim. Çok akıcı bir dili, çok ilgi çekici bir konusu var, ben okurken çok zevk aldım ama iş konuyu sorgulamaya gelince çıkamadım içinden.
Yaşar Kemal sevenlere ve bu ikilemi merak edenlere tavsiye ederim, iyi okumalar:)
Yılanı Öldürseler, Yaşar Kemal'in 
Ağrıdağı Efsanesi 'nden sonra okuduğum ikinci kitabı. Özellikle 
İnce Memed 1 'e giden yolda yazarın anlatım biçimine alışmak amacıyla seçiyorum bu romanları. Bence iyi de yapıyorum çünkü Yaşar Kemal'in o tüm dünyada efsaneleşen lirik anlatımı bu kitaplarda kendini epey gösteriyor. Ağrıdağı Efsanesi'ni çok severek okumuştum çünkü yazar o yöreye ait gerçek bir efsaneyi çok güzel anlatmıştı. Yılanı Öldürseler benim aklımda edebiyat derslerinden kalan, Yılanların Öcü ile her zaman karıştırdığım ve çok yüksek beğenme oranı olduğu için büyük bir beklentiyle okumaya başladığım bir kitaptı. Bir çocuğun toplum baskısıyla canavarca hislerinin nasıl uyandığını, annesini nasıl öldürdüğünü anlatıyor kitap. Bunu da çocuğun psikolojisini de katarak gayet iyi işliyor zaten yazar. Buraya kadar sorun yok, Yaşar Kemal'in diline de diyecek laf yok. Fakat çok fazla yerde "hayır bu kadarı da olmaz, e alıp götürsene anneni, bu kadının anası babası nerede, eee bu kadının gönlü olmadan evlendirildiğini niye kimse dillendirmiyor" dedim ve ister istemez sinirlendim :D günümüzdeki kadın cinayetleri, aslında yıllar sonra bile hiçbir şeyin değişmediğini, toplumda kadının bir yerinin HÂLÂ olmadığını, bu kitabın da bunu işlediğini gösteriyor. Fena bir kitap değil ama ben yine çok büyük beklentilerle başlayıp hayal kırıklığına uğradım sadece. Okunmalı mı? Evet, okunsa iyi olur.
Şimdiden okuyacaklara keyifli okumalar.
Aziz Bey Hadisesi, yazarın okuduğum ikinci kitabı. Genel olarak sıkmayan, gayet akıcı, kolaylıkla okunabilecek bir kitap. Yazarın kendine özgü kalemini çok rahatlıkla görüyorsunuz. Özellikle çok hoş benzetmeleri, kısa ve öz betimlemeleri mevcut. Fakat okuyacaklara ufak bir tavsiye: fazla beklentiye girmeyin. Bir süredir bu kitabı o kadar çok mecrada gördüm ki, o kadar çok insan bu kitapla ilgili "çok acıklı bir hikaye" yazmış ki müthiş dramatik bir kurgu bekledim ben ve beklentimi karşılamadı. Evet, üzülüyorsunuz, içinizde bir burukluk kalıyor, bir boşluk hissediyorsunuz fakat abartmaya gerek var mı? Hayır. 
Suzan Defter bu kitaba nazaran kurgu bakımından beni çok daha fazla tatmin etmişti, daha çok severek okumuştum. Beğenmediğim bir kitap olmadı Aziz Bey Hadisesi ama daha iyilerini de okumuştum diyerek sözlerimi bitireyim.
Okumayı düşünenlere şimdiden keyifli okumalar.
10/10
Mark Twain bu kitabında bir insan olarak ve insanlık adına bu zamana kadar öğrenmiş olduğumuz birçok şeyi ustalıkla ve oldukça akıllı bir biçimde sorgulamamıza sebep oluyor. Sebep oluyor diyorum, sağlıyor demiyorum; çünkü kitabı bitirdiğiniz zaman okuduklarınızdan ve öğrendiğiniz bu düşüncelerden rahatsızlık duymaya başlıyorsunuz. Her hareketinizin altında yatan o efendiyi bulmaya çalışıyorsunuz. Mark Twain'in bu fikirlerine tamamen katılmayan biri bile olsanız, kısa süreliğine de olsa kendinizi sorgulamadan edemeyeceksiniz. Etrafınızdaki insanlara yardım ederken, bir kedinin karnını doyururken, çocuğunuzun montunu giydirirken vb. bütün durumlarda bunu karşı tarafı memnun etmek için mi yoksa içinizdeki efendiyi tatmin etmek için mi yapıyorsunuz?
Bakış açımı değiştiren diyemesem de fazlasıyla genişleten, derinleştiren bir kitap oldu benim için. Felsefeye dair okumalar yapmak isteyen birinin de zevkle faydalanabileceğini düşünüyorum.
Mark Twain
