Çocuk kitabı gibi gözükse de mana olarak bakıldığında çok daha derin bir kitap.Okudukça ne kadar kendimizi kaybettiğimizi farkediyorum. Büyümek demek küçük mutluluklardan vazgeçmek demek değildi ama biz mutluluğu hep sayılarda aramaya başladık.Bir güle sahip olmayı onu yetiştirmeyi bir başarı olarak görmezken ne kadar para kazandıysak,yada ne kadar insana hükmetmeyi başardıysak o kadar mutlu olucağımızı sandık.(Yanıldığımızı yaşlanınca anlayacaz ama geç olmaz umarım).
Kitapta Küçük Prensin sorgulamalarıyla aradığı cevapları bulmaya çalışıyor.O cevapları ararken bizde aynı soruları kendimize sorup cevap bulmaya çalışsak belki de mutluluğu çok ta uzakda aramaya gerek olmadığını görebiliriz.Hayat gerçekten çok kısa ve mutlu olmak için paraya,şöhrete yada başka bir şeyi beklemeye gerek yok.Yaşadığımız her gün bizim için mucize bunun tadına vararak hayatı dolu dolu yaşamaya bakmak gerek.
Her yaştan insanın okuyup kendince ders çıkarabileceği türden çok güzel bir kitap.Okunmasını tavsiye ederim.Keyifli okumalar dilerim.
Kitaptan alıntı:
Büyük bir karanlık perdesi var bu olayda. Neresi olursa olsun, bir yerde, hiç görmediğimiz bir koyunun bir gülü yiyip yemediği Küçük Prens'i seven bizler için çok şeyi değiştirir.
Gökyüzüne bakın ve sorun kendi kendinize: Evet mi, hayır mı? Koyun çiçeği yedi mi, yemedi mi? Bakın nasıl her şey değişecek...
Ve hiç bir büyük, bunun ne denli önemli olduğunu anlayamayacaktır!
Yıldızları her seyrettiğimde Küçük Prensi hatırlıcam artık.Gülün ve koyununla birlikte gezegeninde mutlu olmanı dilerim.
ℳüTℰᏉᎯℤıᎾᏦUℛℋᎯℕıℳ 'cığımın gözleri, elleri, hisleri değdi. Ondan da bana nasip oldu elhamdülillah. Yaşanmışlık var idi (çizili
