ŞİİRİN GÖĞÜSLERİ
Korkuyorum şiirin göğüslerini emerken.
Mavisi silindi gökyüzünün ırmağın ötesinde
hızlı adımlarla el sallayamadım dudaklarına
seni bıraktığım kente kızıyorum şimdi
ay ışığında yürüyemediğimiz kale kapılarına.
http://www.siirperisi.net/siir.asp?siir=4255
Honoré "de" Balzac / Uzun Yaşamın İksiri
"Sessizlik ne kadar güzel!" dedi bana. "Derinliği de, kabaran denizin plaj üzerine eşit aralıklarla ulaşmasıyla daha da enginleşiyor!"
"Çevremizi saran üç sonsuzluk, su, hava ve kumlara açarsan duyularını, özel olarak da dalgaların çekilip çekilip geri gelişlerinin ritmini dinlersen," diye cevap verdim ona, "söze tahammül edemezsin artık, bu sesin içinde seni ezip geçen bir düşünce keşfettiğin izlenimine kapılırsın. Dün, günbatımında, bir hisse kapıldım; beni altüst etti."
"Ah! Öyle mi? Konuşalım bu konuda," dedi bana uzun bir sessizlikten sonra. "Bundan daha ürkütücü bir konuşmacı olamaz. Çevremizi saranların ahenginin nedenlerini keşfettiğimi sanıyorum," diye devam etti. "Aslında üç temel renkten, kumların ışıldayan sarısı, gökyüzünün mavisi ve denizin tekdüze yeşilinden başka rengi olmayan bu manzara, yabanıl olmadan yüce, ıssız olmadan uçsuz bucaksız, yorucu olmadan tekdüze; yalnızca üç unsuru var ama çeşitli."
"Yalnızca kadınlar hisleri bu biçimde dile getirebiliyor," diye cevap verdim. "Bir şair için umutsuzluk verici olurdun. Senin o güzel ruhunu o kadar doğru tahmin etmişim ki!"
"Öğlenin aşırı sıcağı sonsuzluğun bu üç ifadesine, içe alıp yok eden bir renk katıyor," diye devam etti Pauline gülerek. "Burada Doğu'nun şiirleri ve tutkuları geliyor aklıma."
"Benim aklımaysa umutsuzluk."
DENİZ KIYISINDA BİR DRAM
Sayfa :165
CAN YAYINLARI
UZUN YAĞMURLARDAN SONRA
Sen yağmurlu günlere yakışırsın
Yollar çeker uzak dağlar çeker uzak evler
Islanan yapraklar gibi yüzün ışır
Işırsa beni unutma
Alır yürür sıcak mavisi gökyüzünün
Kuşlar döner uzun yağmurlardan sonra bir gün
Bir yer sızlar yanar içinde büsbütün
Her şeye rağmen ellerin üşür
Üşürse beni unutma
Yeni dostlar yeni rüzgârlar gelir geçer
Yosun muydum kaya mıydım nasıl unuttular
Kahredersin başın önüne düşer
Düşerse beni unutma
1954
Sayfa 23
Bütün yazılan sözcükler anlamsız. Cümleler boş. Hepsi kıvrılmış şekillerden ibaret. Yan yana geldiklerinde de ifade ettikleri şeyler basit bir kandırmacadan ibaret. Hayat güzel, Güneşin sarısı, gökyüzünün mavisi, kuşların kanatları.. Hepsi çok güzel. Bunlara yakışmayan bizleriz. İnsanlar kötü..
"Gökyüzünün yapay, aptal mavisi uzayın hangi noktasında siyaha dönüşüyordu acaba?"
Sayfa 163Kitabı okudu
Otların yeşil olması, denizin mavi olması, gökyüzünün bulutsuz olması, pekalâ bir meseledir. Kim demiş mesele değildir, diye? Budalalık! Ya yağmur yağsaydı? Ya otların yeşili mor, ya denizin mavisi kırmızı olsaydı? Olsaydı o zaman mesele olurdu, işte.
Sayfa 115 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Mavisi soyulmuş bir gökyüzünün altinda uzanmış yatmaktayim.
Sayfa 35 - DKKitabı okudu
Son İstek
Şiire, aşka ve ölüme inanıyorum, diyor,
işte bu yüzden ölümsüzlüğe de inanıyorum.
Bir dize yazıyorum, dünyayı yazıyorum; ben varım; dünya
var.
Bir ırmak akıyor serçe parmağının ucundan.
Yedi kere bu ırmak gökyüzünün mavisi. Yeniden
ilk gerçek oluyor bu arılık, bu benim son dileğim.
Nasipse Adayız
Sait Faik'in hikayelerinden ezberimdeki bir paragrafı okumaya başladım:
"Otların yeşil olması, denizin mavi olması, gökyüzünün bulutsuz olması, pekala bir meseledir. Kim demiş mesele değildir, diye? Budalalık! Ya yağmur yağsaydı? Ya otların yeşili mor, ya denizin mavisi kırmızı olsaydı? Olsaydı o zaman mesele olurdu, işte.
Çikolata renginde bir yaprak, çağla bademi renkli bir keçi gördüm. Birisi arkamdan:
-Hişt,dedi. Dönüp baktım..."
Sayfa 109Kitabı okudu
