"Gölge etme başka ihsan istemem. "
Bir gölge, nereye gider.
Gözlerince gider, bakarsın.
Bakarsın girer gözlerinden.
Leke onun peşinden, bakarsın.
Bir ışık düşerse üstüne basma,
Gözlerine basarsın.
Karanlıkta iki gölge, umutsuz, ağır alacakaranlıkta birbirine uzanıyor. Elleri birleşiyor ve ışık, yüz altın kupadan dökülen bir güneşmişçesine sel olup yayılıyor.
Hayatı anlamlandırmak insanın çaresizliğinin sonucudur "sorgulanmayan hayat yaşamaya değmez" der Sokrates sorgulayınca peki başarı elde edebiliyor muyuz yaratılışımız gereği aldanmayı tercih ediyoruz ve yaşamımız boyunca tercihlerimiz bu aldanmanın etkisi altında sürüp gidiyor herşey bir gölge oyunu ise bu çilenin derdin kederi neden ?
“Sen beni unutmak istedin”
Issız eski parkta karlar içinde, arıyor geçmişi iki gölge. Yalnızca şiirde bile olsa “özlem” ve başka dilde ve başkaları için söylenmiş bile olsa “aşk”. Geçmişlerini arayan, artık gerçekte var olmayan geçmişe boğuk sorular yönelten bu gölgeler onların kendisi değil miydi? Gölgeler canlanmak isteyen ama bunu artık başaramayan gölgeler. Kendilerini bulmak için boş yere didiniyor, cansız ve güçsüz çabalarla kendilerinden kaçıp, kendilerini yakalamaya çalışıyorlardı. Benden bişeyler kalmış burada, o yıllara ait bir şeyler, okyanus ötesine bütünüyle gitmemişim, kendi dünyama hâlâ bütünüyle geçmemişim. Duygularımıza karşı acz içinde geçen yıllar. Sen beni unutmak istedin. Aşk bir cenin gibi bedenin karanlıklarında acıyla dönüp durmaktan kurtulduğu, nefes ve dudak aracılığıyla kendini zikir ve itiraf edebildiği zaman gerçek aşktı. Bu duygu çok ısrarcı olursa, bir an gelir ilmek ilmek dokunmuş tırtıl yuvasını deler, yükseklerden en derinlere doğru yuvarlanır ve ürkmüş yüreğe var gücüyle çarpardı. Ne çok zaman geçmiş ne çok zaman yitirilmişti ama tek bir düşünceyle ve tek bir saniyede en başa dönebiliyordu.
Karnının üzerinde uyumaya geldi bir gölge kelebeği.
Sayfa 33Kitabı okuyor
Din konusuna hiç girmiyorum. Bence, din, Tanrıya uygun bir yaşam alanı değil. Bilgiyi hiçe saydığı, merakı dışladığı gibi, inanç da içermiyor. Totoloji ve oksimoronla örülü, yüzeysel dizeler. Sizi yaşlı ve huysuz, maço bir baba konumuna hapsediyorlar. Lacan'ın "Büyük Ötekisi çuvala sığar mı? Antropomorfik bir Tanrı tasavvuru, bana pek
Canavar. Evet, bu kelime ona yakışıyordu. Tüm kabusların ve çok daha fazlasını beden bulmuş haliydi. O, ben küçük bir kızken pencereme çarpan rüzgar, odamın köşesinden çekilmek bilmeyen gölge, yatağımın altında yaşadığından korktuğum, yetişkinlik yıllarıma kadar kabuslarımda bana musallat olan şeydi.
Sayfa 50Kitabı okudu
Ben de bir gölgeymişim, bunu yaşım ilerledikten sonra anladım.Kalpten ibaret, acının ve özlemin girdabına kapılmış bir gölgeyim işte.
Sayfa 144 - İletişim YayınlarıKitabı okuyor
