Bu kitap ne ciddi kavgaların, ne büyük ve ne yaygın sıkıntıların, ne de ezilen insanların romanıdır; bu kitap, mustarip bir ruhun iç çekişlerinin romanıdır.
Hayatımın, başı ve sonu belliydi; hiç olmazsa ortasını kaçırmamalıydım. Oyalanacak durumum yoktu. Ezberlemiş olduğum bütün şiirleri okumalıyım, bütün kavgalarımı çıkarmalıydım, bütün kuruntularımı ortaya dökmeliydim.
Sokaklara adlarını vermişler, ister istemez zarfların üstüne, defterlere yazıp duruyoruz onları. Böylece, adları söylene söylene, sonunda adam sanılıyorlar...