Bu kadar kısa bir kitapta bu kadar derin düşüncelerin anlatılması beni gerçekten çok etkiledi. Siddhartha, öğretmenlerinin verdiği öğütlerle gerçek bilgeliğe ulaşılamayacağının çok önce farkına vardı ve kendi yolunu çizdi. Govinda ise öğütlerin onu bilgeliğe ulaştırabileceğini düşünüp tüm hayatını arayarak geçirdi ve aramaları sonuçsuz kaldı. Siddhartha ise bilgeliğe erişti. Siddhartha kendini tek bir öğretiyle sınırlandırmadı, hayatın tüm acılarını, sevinçlerini ve zevklerini yaşadı. Bunun sonucunda pişman olup eski hayatına döndüğü doğru, ama eğer dünyevi hayatı yaşamasaydı belki de hiçbir zaman bulunduğu farkındalığa ulaşamayacaktı. Her şey yazgısını izledi bu romanda ve hiçbir şey yazgısından farklı bir şey yapmadı, hiçbir şey onu engelleyemedi. Ne Siddhartha'yı babası ne de Siddhartha oğlunu... Hayatta tek bir düşünce ve inanışa bağlı kalmak yerine biz de Siddhartha gibi tüm duyguları yaşamalı ve bunlar sonucunda pişmanlık yerine sevinç duymalıyız. Çünkü bunlar her adımda bizi asıl gerçeğe ulaştıranlar şeylerdir aslında. Herhangi bir gerçeği ancak yaşayarak benimseyebiliriz, başkasının öğütleriyle ve sözleriyle öğrenilen bilgiler kalıcılık kazanamaz. Aynı Siddhartha'nın söyledği gibi bilgelik sözlerle aktarılamaz. Çünkü sözcükler bazı durumlarda yetersiz kalabilir. Siddhartha gençlik zamanlarında dünyevi arzu, istek ve duygularla yaşayanları gördükçe onları küçümser ve onları küçük görürdü. Oysa en sonunda, o da kendi oğlu için o çocuk insanların hissetttiği ve eskiden kendisinin küçümsediği duyguları yaşadı ve anladı. Artık kendini daha yüksekte görmüyordu. Bilgelik kendini yüksekte görmek değil, tümün içinde bir parça olarak görmekti çünkü. Hiçbir şey tamamen iyi veya kötü değil Siddharthanın dediği gibi. Her şeyin içinde bir parça iyilik ve bir parça kötülük var. Kötülük olmadan iyilik; iyilik olmadan da kötülük anlaşılamaz. Aynı yin ve yang gibi... Doğadaki hiçbir şey birbirinden ayrı değil. her canlı ve cansız varlık daha büyük bir bütünün parçası ve bunu anlamak ve ona göre davranmak asıl amaç olmalı. Hayatta yaşanan her şeyin, karşılaşılan her insanın belli bir anlamı var. Her şey daha büyük bir amaca hizmet ediyor. Her ne kadar yaşarken anlayamasak da... Yaşam telaşı içinde çevremizdeki güzelliklerin, uyumun ve şarkının belki de içimizdeki ırmaktan bize söylenen sözlerin farkında olmuyoruz. Çünkü o sesi duymak için sakinliğe ve biraz olsun farkındalığa ihtiyacımız var. Irmağın kenarında günlük telaşlar içinde aslında anlamamız ve duymamız gereken ırmağın söylediklerine kulak vermeliyiz.

SiddharthaHermann Hesse · Qanun nəşriyyatı · 202037,9bin okunma

·

19 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Elif