Bu eseri farklı sebeplerden üç kez okudum. İlk okuyuşumda şaşkınlık, ikinci okuyuşumda kabulleniş, üçüncü okuyuşumda idrak duygularını yaşadım. Her okumamda, eserin farklı yanlarını keşfetme imkanına kavuştum. Ama, yazarın özgünlüğünü kazandığı nokta olan, derdini apaçık anlatan bu eserden sonra şu soruya halen cevap bulamadım: İnsanlar neden doğru yolda iken yanlış yollara sapıyor? Hayatının gençlik safhalarında vatan, millet, Sakarya diyerek meydanlarda üşüyen gençler iken; milleti doğru yola çağırma aracı olarak kullandıkları dergiler için sabahlara kadar sokak sokak gezen gençler iken; okuyan, araştıran ve yaşamlarında bunu uygulayan gençler iken; ne oldu da, paranın sesini duyunca her şeyi yüzüstü bırakıp gittiler? Ne oldu da bir çift gözün ardından daha evvel mücadele ettikleri deliklere girdiler? Ne oldu da maddiyat ürünlerini maneviyatların yerine koyup yücelttiler? Şu bir gerçekti: Bulundukları yol ya tahammül ya da sefer yoluydu. Yani, ya o yolun bir yolcusu olarak, sonunu Allah'a (c.c) emanet ederek sefer edeceklerdi; ya da bir yerden ya da hiç girmeden yanlış işlere tahammül edeceklerdi. Bir insan ya seferde ya da tahammülde olacağına göre, bu durumun izahı giderek güçleşiyor. Şöyle ki, maddiyatın çekiciliği ile maneviyatın kuvveti arasındaki hassas ilişkinin maddiyat yönünde bozulması, inandıkları davadan alıkoyulnalarına sebep olabilir veya tam tersi bir durumda yaşanabilir. Fakat biz halen daha aynı noktada olduğumuzu da fark etmemiz gerekir: Neden bunlar yaşandı, yaşanıyor? Bir nesil bir yolda idi, çoğu bıraktı gitti. Hak için seferi değil, maddiyat için tahammülü tercih etti. Önlerindeki öncüleri seyrettiler, feyz aldılar. Vazifeleri evlatlarına rehber olmaktı. Ama onlar hak için seferi değil, maddiyat için seferi tercih ettiler. Ardlarından gelen nesil başsız kaldı. Onlar, millet için çırpınan öncüleri değil; iftar saatinde kadeh tokuşturan babalarını gördüler. Onlar, hak için gerekirse her şeyden vazgeçen mücahitleri değil; nefisleri için hak olan her şeyden vazgeçen babalarını gördüler. Hülasa; hak namına hiçbir icraat, batıl namına her türlü icraat eyleyen bir öncü nesil ve evlatları ortaya çıktı. Ama hala cevap bulamadık: Neden bunlar yaşandı? Bu eserden bu konu hakkında ben bir cevap bulamadım. Durumun ifşası mevcuttur burada, devası değil. Ama şunu dememiz gerekir diye düşünüyorum: İnsanın gözünü ancak kara toprak doyurur gerçeğini göz önünde bulundurursak, belki bir yerlere ulaşabiliriz. İnsanoğlu, eğer sağlam bir temele sahip olmazsa maddiyat uğruna davasını bırakabilir. Bizim düşüncemiz budur. Ve zannediyorum, üstad da buna az da olsa gönderme de bulunuyor. Bize kalan istikamette olmak için çaba sarf eylemektir. İyi okumalar dilerim. Muhabbetle.

Ya Tahammül Ya SeferMustafa Kutlu · Dergâh Yayınları · 201313,1bin okunma

·

12 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ebubekir Marabaoğlu