Gönderi
Bu yaptığım ilk kitap yorumu. Umarım becerebilmişimdir bu işi, iyi okumalar :)
.
.
Bu kitap, sıradan bir adamın kafasında bir düşünceyle başlayıp, Sibirya'da kürek mahkumluğuna kadar uzanan acı dolu bir yaşam hikayesi desek yanlış olmaz sanırım. Başkahramanımız Raskolnikov'un işlediği suçtan sonra girdiği psikolojinin etkisiyle hayatında birçok değişiklik oldu. Bazen hastalandı, bazen aklını kaçıracak duruma kadar geldi, ailesi ve yakınları ile ilişkileri zedelendi. Yine de etrafında dostları olmasına rağmen hayatta içindeki sır ile tek başına ve yalnızdı o. Kendisi gibi günahkar olan ve kendisinin ruh eşi olarak gördüğü Sonya belki de onu hayatta tutan tek şeydi, onun her şeyiydi. Öte yandan hikayedeki betimlemelerin çok iyi yapıldığını söylemeden geçemeyeceğim, resmen bizi Petersburg'a götürmüş kadar oldu Dostoyevski. Raskolnikov'un tabut gibi olan odasındaki boğuculuğu, Petersburg'un bunaltıcı havasını, tozlu yollarını, pis birahanelerini net şekilde hissettirdi bize bu kitap. Herkesin kendinden bir parça bulabileceği bir karakterdi o. Öte yandan kitabın son sayfalarındaki Raskolnikov'un Sonya ile birlikte güneşli havada, sanki müzik sesinin geldiği duyulan ırmağın diğer tarafındaki bozkırı, küçük siyah göçebe çadırlarını, gerçek özgürlüğü izledikleri sahneye gerçekten bayıldım. Bu etkileyici sahneden sonra Raskolnikov o eski, hasta, acı çeken, intihar eşiğindeki Raskolnikov değildi. Değişmişti. O kadar acıya, kötü yaşanmışlıklara rağmen yaşamaya değer bir hayat vardı hâlâ onun için...
·
3 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.