Sizde de oluyordur. Kitabın ismi ve kapak resmini görür görmez kitabın hikâyesine dair kafamda bir film dönmeye başlar. Neyseki genellikle benim kafamda dönen kurgular, kitaptaki kurguya göre zayıf kalır, okuduğuma memnun olurum. Koğuş kelimesini görünce hep bir hapishane öyküsü okuyacağımı düşünmüştüm. Bir miktar yanılmışım. 6. Koğuş, bir hastane koğuşu, akıl hastası olduğu düşünülen kişilerin kaldığı koğuşmuş ancak hastanedeki gerek fiziksel gerek insani koşullar neticesinde hapishaneye rahmet okutan, ondan pek farkı olmayan bir koğuş. Tolstoy der ki "Tüm muhteşem hikâyeler iki şekilde başlar: Ya bir insan bir yolculuğa çıkar ya da şehre bir yabancı gelir." Bu hikâye de şehre bir yabancının, bir doktorun gelmesiyle başlıyor. Ancak Tolstoy'un belirttiği "muhteşem hikaye" sıfatını 6. Koğuş metni için kullanmamız biraz güç. Bunu biraz bir yerden sonra tahmin edilebilen sonuna biraz da akla yatkın gelmeyen bazı durumların oluşturulmasına veriyorum. Kitapta en çok tat aldığım kısımlar ise Çehov'un betimlemeleri, yarattığı alegori ile ironi ve hasta ile doktor arasında geçen konuşmalardı. Peki Çehov tüm bu hastaneyi ve kasabayı yaratırken okura ne demek istiyor? Çehov 6. Koğuş ile konformistlere, kendini kudretsiz bilenlere, gördüğü ve yaşadığı yanlışlıklara dur diyemeyenlere Gülten Akın ağzıyla diyor ki: "Göstere göstere bilediğin bıçak/bir gün elini kesecek" Yolda görüp de kenara almadığın camlar dönüşte ayağına batar, el bahçesinde görüp yüz çevirdiğin yılan gelip de seni sokar diyor Çehov. Ha bir de şunu söylüyor Çehov: Acı çekmeyenin acı hakkında konuşmaya hakkı yoktur. Bu mecrada çok okunup yaklaşık yirmi bin kullanıcıdan 8.5 ortalama yakalayan bu kitaba dair beklentim açıkçası daha yüksekti. Kitabı okumayı düşünenlere önerim benim gibi beklentileri yüksekse bir ölçek düşürmeleri yönünde olacak.

Altıncı KoğuşAnton Çehov · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202270bin okunma

·

12 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hüseyin T.