Yaşlandıkça azıyar romatizmalarımız
Bir günümüz bir günümüze uymuyor,
Artıyor ağrılarımız sızılarımız
Kapıya kim vuracak belli olmaz,
Kulağımız kirişte olmalı.
Yetmiyormuş gibi,
Tüm ezilmişlere yıkmışız
Bu kırımların suçunu bir de ...
Ne insanmışız, değil mi?
Tüh be!
Kim bıçakla kazır gibi
Kazımış içi nden acımayı
Kim silmiş sevgiyi yüreğinden?
Nasıl mı yaşıyorum?
Bu da mı sorun!
Yaşıyorum ya siz ona bakın!
Gençken bir şiirimde,
"İş doğmakta değil!" demiştim,
"Gelmişken yaşamakta!"