"Nasıl gözlerimiz görmeye, kulaklarımız duymaya yarıyorsa, insanın yüreği de zamanı algılamaya yarar. Kör bir insan için gökkuşağının renkleri ve sağır bir insan için kuş sesleri nasıl boşunaysa bütün bir yürekle algılanmayan zaman da boşa gider kaybolur. Ama ne yazık ki, düzgün çarpmasını bildiği halde kör ve sağır olan nice yürekler vardır. " Masalımsı, biraz da farklı sayılabilecek anlatım tarzıyla mesaj içerikli birçok olayları içinde barındıran bu kitabın okur kitlesi geniş bir aralığa sahip. Momo’nun günümüze çok güzel ışık tuttuğunu düşünüyorum. Artık birçok insan istediği bilgiye hemen ulaşabiliyor, gitmek istediği yere daha hızlı varabiliyor almak istediğini hemen alabiliyor ve bunların sözde “hazzını” yaşayıp zamandan tasarruf ettiğini düşünüyor… Ama işin aslı hiç de öyle değil. Zamanlarımızı tüketiyoruz ama ne için? Koşturmacalarımız, telaşlarımız, endişelerimiz, hırslarımız ne için? Gitgide robotlaşan, duygularından arınan hızlı yaşayan ama aynı zamanda hızlı ölen insanlar haline geldik. Tüm bu zaman tüketimi çılgınlığı içerisinde durup sakinleşip içimizdeki Momo ile kucaklaşmanın vakti gelmedi mi ? Tabi eğer bu mümkünse… Hayatta fark edilmeyen birçok güzellik mevcut. Bunu özellikle küçük çocukları gözlemlerseniz anlarsınız. Kendi oyununu kendi hayal gücünü yaşayan çocukları söylüyorum. Onlar zamanın en güzel kullanıcıları.

MomoMichael Ende · Pegasus Yayınları · 201766,1bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hill