Gönderi
Üç Bin Sayfa Olsaydı Yine Okurdum!
Dostoyevski'nin ustalık işim dediği son eserini okumakta geç kaldığım düşünülebilinir ama bence bu eser tecrübe kazandıkça (yaş aldıkça) tat veren eserlerden.
Genç yaşlarımda bu kitabı okumuş olsaydım, Aleksey'i ve Katerina'yı daha çok sever, kırılgan yapılarını, gurur ve yardımlaşma duygularına hayran kalırdım ve diğer karakterlere uzak dururdum. Ama tecrübelerim bana gösteriyor ki: Hayat tam da Dimitri Karamazov'un, Fyodor Karamazov'un ve Agrafena (Gruşenka)'nın yaşadığı gibi.
Bu kitabı anlatmaya zaman yetmez. Her sayfayı, her bölümü konuşmak gerektiğini düşünüyorum. Ama özellikle 'İsyan' ile 'İvan ve Şeytan' bölümlerini sık sık okuyacağımı biliyorum.
Şunu belirtmeden geçmek istemiyorum. Yazarlarımız büyük çoğunlukla ana karakterlerin üzerine yoğunlaşırlar. Yardımcı karakterleri anlatsalar da pek üzerinde durmazlar. Dostoyevski her karakterini tanımamızı istemiş. İyi ki de öyle yapmış. Rakitin, Smerdyakov, Lizaveta, İlya, Nikolay, Liza, Staretz Zosima... hepsinin hikayeleri, karakterleri, derinlikleri, mesajları, düşünceleri... çok değerli ve çok güçlü.
Çok uzun yazma derdinde değilim, sonuçta bu kitabı anlamanız için okumanız gerekiyor. Dostoyevski'nin en büyük eserinin okuma oranının düşük olmasının nedeni sayfa sayısı sanırım ama inanın üç bin sayfa olsaydı yine okunurdu, yine okunurdu!
·
87 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.