İçimi dağlayan bir kitabı paylaşmak istedim şekerim. Aslında inanılmaz sıkıcı bir giriş aşaması var kitabın. Afganistan'da çocuk olmak konusu üstünde çok fazla durulmuş. Ancak çocuk yaşta insanların ırkçılık yapıp birbirlerine eziyet etmeleri vs. Birden konu alevleniyor ve insan denen varlığın ne kadar aşağılık olduğuna sayfalarca şahit oluyorsunuz. Kitabın sürpriz bir sonu var bu sebeple çok detay vermeyeceğim. Küçük yaşta dost olan iki çocuk, önce sınıfsal farklılık ve şiddet sebebiyle ayrı düşüyor. Ardından sovyet işgali vs derken biri abd'ye biri afganistan'ın karanlık günlerine sürükleniyor. Sonrası... sonrası oku oku ağla. Denebilecek başka bir şey yok ayol.
Deist ya da ateist olmak için bir başka sebep daha sunan bu kitaba ve yazarına teşekkür ederim. Din toplumların uyuşturucusu falan değil direkt zehiridir. Uyuşturucu en azından kafa yapıyor ayol bu düpedüz eziyet.
