“Çünkü hepimiz birbirimize karşı suçluyuz.” Bu kitap tam bir efsane! Herkese merhaba,hangi kitabı analizlerken böyle bir cümle ile girişe başladım bilmiyorum :) Uzun bir aradan sonra nihayet merakla okumayı istediğim kitabı bitirdim. Bu kitap için duygularımı nasıl tarif edebilirim bilmiyorum. 1025 sayfalık uzun mu uzun bir yolculuktu:öyle bir yolculuktu ki, yeri geldi güldürdü yeri geldi ağlattı,düşündürdü. Lakin hepsinden öte enfes ötesi bir maceraydı benim için. Dostoyevski’yi her okuduğumda kalemine ve zekâsına hayran kalmadan edemiyorum. Gerçekten bir dahisin,Dostoyevski! Tolstoy ve Dostoyevski çekilmesinde bende hep Tolstoy götürürdü lakin bu kitaptan sonra terazinin kefesi Dostoyevski’nin daha ağır bastığını söylüyor! Biraz da kitaba değinmek istiyorum,Dostoyevski’ye övgülerimi iki üç cümle ile bitiremeyeceğim asla :) Okuyan herkesin farkında olduğu gibi,Dostoyevski her eserinde dini,Allah’ın varlığını sürekli bir sorguluyor bunla kalmayıp okuyanı da bu kuşkudan payını verip,düşündürüyor. Bu konuda gerçekten ayrı bir hayranım ona. Kitapta hem dini yozlaşmayı yerip,hem Tanrı tanımazlığı ele alırken diğer yandan da ahrete ve dine bağlı karakterleri tek bir potoda eritiyor olması ayrı bir takdire şayanlık konusuydu gerçekten. Vee gelelim Karamozovluğa! Karamozov; şehvet düşkünlüğü,ahlaksızlık,çıkarcılık gibi tanımlanabilir kitaptaki karakterlerden baz alınırsa:) okuma boyunca bu kanın nasıl da devam ettiğini halihazırda anlıyor zaten okuyucu lakin Alyoşa’ya bu kanın varlığını yakıştıramadım ben sanki kitap sonunda,kan bozucu karakter gibiydi kendisi:) Birazdan konudan bahsedecek olursak. İlk eştendünyaya gelen Dimitri Karamazov ile ikinci eşten meydana gelen İvan ve Alyoşa’nın babaları Fyodoroviç Karamazov’un esrarengiz ölümünü konu alıyor. Meşhur baba: Fyodoriç karamazov, ahlâktan yoksun, ipsiz sapsız,eşlerinin drohomalarıyla servet kazanan,bu serveti hakkı olan kendi öz oğlundan sakınan yetmezmiş gibi, oğlunun (Dimitri) sevdiğe kadına göz koyup,sorumluluk nedir bilmeyen bir baba! Olayların tüm sır perdesi de zaten bu sorumsuzluğun had safhasındaki arsız davranışlarında gizleniyor desek yeridir. Karakterler ve özellikleri o kadar ayrı ve her türden vardı ki,kötü bile olsa yansıtılanların gerçekçi oluşu benden ayrıca tam bir not aldı :) Kitapta en sevdiğim karakter;ince ruhlu Alyoşa olurken halihazırda en üzüldüğüm kişi ise Dimitri oldu. Yapmadığı bir suçtan hüküm giymiş olmak... Yalnız burada belirtmeden geçmek istemediğim bir diğer nokta ise, Dostoyevski’nin psikolojik analizleri ve tasvirleri kullanmadaki yetkinliği ile bunu yansıtmadaki başarısı tek kelime ile harika. Kitap boyunca o ruh hallerini bire ir karşımdaki insan yaşıyormuş gibi hissetmiş,o tasvirleri olayları an be an gözlemliyor hissini oluşturmuştu. Kitabı anlatmaktan çok,kitaba olan sevgimi anlatıyorum sanırım,elde değil kalbimdeki tahta sahip oldu :) İşte bu sebeptendir ki,Lütfen OKUYUN! Asla pişman olmayacaksınız,sıkılıpta yarıda kesmeden mutlaka devam edin,Tolstoy’un giderken yanına aldığı tek kitabın Karamazov Kardeşler olduğunu öğrendiğimde,asıl nedenini kitabı bitirirken anladım. Çünkü böylesine bir kitap ancak kendi gibi harika bir dehanın ürünü olabilirdi. Okuyacaklara,okumayı düşünenlere,yarıda bırakıp tekrar başlayanlara şimdiden bol keyifli okumalar :)

Karamazov KardeşlerFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202134,5bin okunma

·

26 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.