Dünyada tümüyle, kendi seçtiği şeylerden bile hoşnut olan kimse yoktur.
Sayfa 34 - YKYKitabı okuyor
"Kedisi var. Ama daha önemlisi, kalbi var; yani kalp hastası ... "
Ama seviyor diye bir insanın öldürülmesi,
Hiç de doğal bir ölüm sayılmaz, değil mi?
Hiçbir şey düşünmek istemiyorum, yürek iyi bir yol göstericidir.
Sayfa 133 - KarıncaKitabı okuyor
İyileştirmeye çalıştığım şey ile iyileşmemi sağlayacak olan şey aynı…
Ben konuşmanın iyileştirici gücüne inanıyorum Nietzche.
Gelmemenin bir vakti yoktur.İnsan coşkuyla beklerken , ne kadar zaman geçerse,o büyük günün yaklaştığına o kadar inanır.
"Sıra-mevsim bilmeyenlerden bir şeyler öğrenmeyelim mi arada bir? Peki, peki, tamam, kitabıma dalıyorum. Balıklama.
Sen, okur gibi görünmekten de vazgeçmiş gibiydin; ondan ötürü. Sahi, nerelerdesin?"
Bütün halklar özgürlüğe tapıyor, fakat yeryüzünün neresinde özgür bir halk var.
Sayfa 132 - KarıncaKitabı okuyor
Biz, saffetimizle sanırız ki bütün tanıdıklarımız her zaman kendimizi olduğumuz gibi görecekler, masum isek mücrim saymayacaklardır. Halbuki aleyhimizde verilen hükümlerin sebepleri çok kere bizim kusurlarımız değil, bize bakanların görüşlerini bulandıran kendi hisleri, acizleri ve öfkeleridir. Zalim size zulüm etmekteki sebebi kendi fena kanında bulur.
Sonra sen çıktın geldin
Ortalığı güzelledin
Beni ben ettin...
"Hazinen neredeyse kalbin de orada olacak."
Herkes erdeme inanıyor; fakat kim erdemli ki?
Sayfa 132 - KarıncaKitabı okuyor
Sevmek ne uzun kelime.
Derin deniz mavisi..
Ne zaman geleceksin?
Gelsen ya.
Güzel buralar.
Hem sana bütün olmayı öğretirim. Göğsünde kaybolurum hüzünlendiğim dakikalarda,
Çünkü senin omuzlarında ağlamanın deniz manzarası var.."
Bizansen'deydim. Bir gün odama girdim. Baktım ki hizmetçi kirli mavi gömleğini bağlamış, toz almakla meşgul. Beni görünce gidip, savaş hakkında Almancadan daha yeni tercüme edilmiş olan bir kitabı masanın üzerinden alıp, "Bu kitabı okumak için bana ödünç vermeniz mümkün mü?" dedi.
Hayretle ona sordum: - Ne işinize yarar? Bu kitap roman değil.
Cevap verdi : - Biliyorum. Ama ben de savaşa katılmıştım.
Dokunulmasa da, görülmese de;
Kalpte yer verilir bazısına, nedensiz
Sen; aklım ve kalbim arasında kalan,
En güzel çaresizliğimsin.
gerçi aklıma bile gelmiyorsun artık o kadar kalbimdesin ki
Gözlerinin kahvesinden koy ömrüme,
kırk yılın hatrına ‘Sen’ kalayım.
Şimdi açsam pencereyi beklesem
Sen gelsen
Olmaz ya hani geliversen
Hiç bir şey sormasan
Hiç bir şey söylemesen
Sussam
Sussan
Sussak.
Susuşların anlattığını dinlesek