"Düzensizlik zamanlarında vardım şehirlere, Açlığın hüküm sürdüğü zamanlarda. İsyan zamanlarında karıştım arasına insanların, Ve onlarla birlikte isyan ettim. Böyle geçti, Yeryüzünde bana bahşedilen zaman." İlk sayfada Bertolt Brecht'in bu sözüne yer veren kitabın sonraki sayfası bizi olayın ortasına atıveriyor: - 'Buradan çıkmak imkansız gibi görünüyor,' dedi ve ekledi: 'Ama çıkacağız.' İki kardeş. Büyük ve Küçük. Kuyuya düşmüşler ve çıkmanın yolunu arıyorlar. Neden ve nasıl düştüklerini bilemiyoruz, en azından kitabın başında. Bu hikayede bizi ilgilendiren kısım kuyudan çıkmak, hayatta kalmak, çaresizlik, kardeşlik, mücadele, açlık. Karanlığa hapsolmuş bu yerde çıkmak öyle imkansız görünürken yaşama tüm gücüyle tutunmaya çalışanların hikayesidir bu. Ben böyle kitaplar okurken okuduğum yerler aynı bir film sahnesi gibi gözümde canlanır, yalnızca gri ve siyah renkleri canlandırabildiğim bu kitapta beyaza yer verilmemiş çünkü bu karanlığın hikayesidir. Bir çırpıda okuduğum bu incecik kitabın son sayfasını çevirdiğimde öylece kaldım (ve şöyle dedim: 'Ahh be Fatma final haftasında okunur muydu buu!' ':D neyse, dönelim). Sanki kuyuya ben düşmüşüm, bu mücadeleyi ben vermişim, o toprakları tırnaklarımla ben kazımışım. Uzun bir süre etkisinden çıkamayacağım gibi görünüyor. Bu kısa ama uzun, küçük ama büyük mücadeleyi okuduğunuzda tahminimce aklınızdan şu sözleri çıkaramayacaksınız: "Sevim ser." . . . ... Kitabın ismi çok ilginç ama şu alıntı baştan itibaren okuduğunuzda sizi duygulandırmaya yetiyor: " Bilmen gereken bir şey var kardeşim. Toynaklarından ayakkabı yapayım, böylece ayağımı attığım yerde bir daha asla çim bitmesin diye Atilla'nın atını çalan çocuğum ben. Kötü adamlar tıpkı Tanrı'nın musibetinden korkar gibi korkar benden çünkü dünyayı bir uçtan diğer uca gezerken onların topraklarını ve tohumlarını kuruttum ben. " ...

Atilla'nın Atını Çalan Çocukİvan Repila · Dergah Yayınları · 2020547 okunma

·

45 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.