Gönderi
Kitap iki bölümden oluşuyor. İlk bölümde Bayburtlu Celali, Şemî gibi halk şairlerinden bahsediliyor. İkinci bölümde ise mutasavvıf şairler hakkında bilgiler sunulmuş. Özellikle Üftade hz. ve Aziz Mahmut Hüdayi hz. gibi zatların sanatını Yunus Emre ve Eşrefoğlu Rumi gibi eski mutasavvıf şairlerle kıyaslayarak yerden yere vurması tuhafıma gitti. Mesela kafiye zayıflığından bahsederek 'olmaz, ölmez, bulmaz' şeklinde kafiye kullanıyorlar diye eleştiri yapmış. Halk edebiyatında kafiye örgüsünü kurarken sessiz harfler yok sayılır. Kelimenin köküne bakılarak kafiye oluşturulur. Bunda niçin kafiye zayıflığı sayılsın. Yazar divan edebiyatı ile karıştırmış galiba. Aruz şiirinde sesli harfler de aynı olmak zorunda ve kafiye oluşturan her harf için farklı bir isim var. Sondan birinci harfin farklı,ikinci ve üçüncü harfin farklı bir tanımlaması var aruz vezninde.
Hem 17. yy. şairleri Yunus Emre'ye benzemek mecburiyetinde mi? Hadi bu zatların şiirlerini beğenmedin yetersiz gördün onu anladık. Mutasavvıftık yönünü neden karıştırıyorsun işe. Asıl o husus tuhafıma gitti. Yazar Üftade hz. ve Aziz Mahmut Hüdayi hz.nin ibadet ehli gerçek ariflerden olmadığına bağlamış lafı. Kendince önemsiz bir mutasavvıf olduğuna ancak 17. tasavvuf şiirini anlamak için zoraki bir basamak olarak Üftade hz. bahsetmesi gerekmiş.
İlla bu zatların hakkında uçtu, kaçtı menkıbeleri mi duymak lazımdı acaba.
·
25 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.