İnsan için şeytana uyduğu ölçüde üstlendiği günah ile kendini suçlu hissedip bir ömür boyu kefaretini ödeyeceği konular arasında ince bir çizgi vardı. Suçluluk… İnsanın şeytan gibi “sen beni ateşten yarattın, onu ise çamurdan” diyerek sıyrılacak bir bahanesi de yoktu. Bu yüzden sınavın neresinde yenilirse, orayı kendine yük edinip kefaretini bir ömür sırtında taşıyacaktı. Şeytan kendi kefaretini ödemek için dünya döndükçe insanı yoldan çıkarmak için çaba sarf edecekken, insan da kendini sürekli temiz ve çekmek için insan olmanın gereği olarak vicdan muhasebesi ile yorulacaktı.
Sayfa 153Kitabı okudu
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.