Içimde dinmek bilmeyen bir sızı vardı , gözlerimin perdesinde sönmeyen bir ateş, ateşin ortasında iki yaralı ruh...Onlar bizim ruhlarımızdı, bitmeyen bir yangınsa ikimizin hak edilmiş cezasıydı.Çıkmazıydı, sonuydu, uçurumuydu...ama suçluydu Kader'in sadece kendi avuçlarında olduğuna inandı en büyük günahını karanlık bir geceye hapsedeceğini sandı, yanıldı ve suçluydum;çünkü hep sustum, Sırtımı döndüm, kalbimi kapattım.sonunda İkimizin için iki derin mezar kazdım mecruh düşüncelerin elime tutuşturduğu silahı önce ona sonra kendime doğrul tacaktım iki ölüm gördüğüm iki karanlık gece için iki kurşunla bitirecektim işimizi olmadı...o silah sadece benim kalbimde patladı
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.