Kitabi begendim genel olarak. Ozellikle “taman” isimli oykusu oldukca etkileyici geldi.
Cografyayi/dogayi guzel betimlemisti bazi yerlerde. Doga tasvirleri cok fazla olmasa da etkileyici geldi.
Pecorin bir ‘antikahraman’ olarak tanimlaniyor. Ama bence biraz zorunlu olarak olmus gibi geldi. Bazi yerlerde kendisiyle ic hesaplasmalarindan oyle anladim yani. Sanki o tarafa dogru “itilmis” biraz da. Ic hesaplasmalarini yaptigi yerler cok iyi idi. Yazarin hayatini inceledigimde cok erken yasta olmus olduginu ogrendim maalesef keske omru olup da yasasaymis, kimbilir daha ne guzel eserler birakacakmis geride; ilk romanindan boyle etkili bir anlatim ve dili varsa. Okurken Pecorin’i biraz da nihilist Bazarov’a benzettim ben. Pecorin ilginc bir karakterdi.