Korkma Ben Varım!
1970'lerde Allah bizimleydi.
seyrettiğimiz filmlerdeki yetim çocukların, yoksul kızların, bahtsız annelerin, mazlum delikanlıların, yorgun babaların hallerine hüngür hüngür ağlardık.
haysiyet, namus, vicdan gibi kelimeler tedavülden kalkmamıştı. komşuluk ölmemişti. komşular sağdı.
zayıftık, fakat güçsüz değildik.
uzun yakalı dar gömlekler, ispanyol paça pantolonlar giyiyorduk. saçlar kabarık, favoriler uzundu. kocaman güneş gözlükleri takardık. fotoğraflar silme siyah-beyazdı.
solcuyduk. sovyetler birliği dağılamamış, dimdik ayaktaydı. sendikalar, grevler, 1 mayıslar, boykotlar, kıran kırana kavgalar...alınteri mukaddesti. haklıydık, kazanacaktık. faşizm kahrolsundu.
stres yoktu. nostalji yoktu. depresyon yoktu.
elvis, yılmaz güney, marlon brando, orhan gencebay,baretta, kemal tahir, pink floyd, aşık mahzuni, bruce lee, tanju okan, charles bronson, bob dylan, ismet özel, muhammed ali, neşet ertaş, federico fellini, atilla ilhan, clint eastwood, oğuz atay, john lenon, cüneyt arkın...hayat çok hızlıydı.
ve hepimiz müjde ar'ı düşlerdik...
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.