MUHTEŞEM SON... Veronika, şimdiye kadar hep başkalarının kendisi için istediklerine göre yaşamış, hukuk bitirmiş fakat mesleğini yapmayıp kütüphanede çalışan genç bir kız. Günleri sürekli aynı, hep kendini tekrar ediyor ve böyle bir yaşamın yaşamaya değer olmadığına karar veriyor. Yüksek doz ilaç alıp intihar ediyor. Bunun sonucunda ölmüyor ve Villete akıl hastanesine yatırılıyor. Doktorun dediğine göre içtiği ilaçlar kalbine feci şekilde zarar verdiği için yaklaşık 1 haftalık ömrü var. İlk başta bu duruma sevinmesine rağmen, sonrasında bir gece piyano çalarken şizofren hastası Eduard'la tanışıyor ve her ne kadar onunla tam bir iletişim kuramasa da onun kendisini anladığını düşünüyor ona karşı güçlü duygular beslemeye başlıyor, daha önce hiç hissetmediği. İntihar etmek istediği için yavaş yavaş pişman olmaya başlıyor. Hayatın monoton bir düzende ilerlemek zorunda olmadığını, içerisinde yaşamaya değer duyguların da bulunduğunu anlıyor. Villette'deki bazı hastalar, bu kadar genç yaşına rağmen sadece 1 haftalık bir ömrü kalan kızı gördükçe kendilerini ve yaşadıkları hayatı sorgulamaya başlıyor ve aslında hayatı yeterince yaşayamadıklarını; şimdiye kadar etrafındaki insanların onlara değer biçtiği rolleri sürdüklerini görüyorlar. Bazıları, bunu anlayınca bu durumu değiştirmeye çalışıp hayatlarını kendi istedikleri biçimde yaşamaya karar veriyorlar. Romanın sonu beni çok etkiledi ve hayatımda önem verdiğim birçok şeyi sorgulamama sebep oldu. Gerçekten de Veronika gibi 1 haftalık ömrüm kalsa neler yapmak isteyebileceğimi düşündüm. Bunun yanında aslında her günümüzü neden son günümüz gibi yaşayamadığımızı da sorguladım. Çünkü, toplumun bizim için çizdiği yazılı olan ve olmayan kurallar var. Kendi imajımızı zedelemek, insanların bizi kötü görmesi gibi kaygılarımız var. Veronika'nın son zamanlarında bu gibi kaygıların hiçbir önemi yoktu. Herhangi birinin kendi için söylediklerinin 2 gün sonra önemli olmayacağının farkına varmıştı ve şimdiye kadarki yaşamında da aslında toplumun onu koyduğu kafesten çıkamadığı için hayatını dilediği gibi yaşayamamış kendini hep kısıtlamıştı. Bundan dolayı şimdiye kadar kendi koyduğu sınırları aşıp gerçekten kendisi olmaya çalıştı, dilediği gibi davrandı, aşık olmaktan korkmadı. Son kısımda Eduard'la şatoya tırmanırkenki bölüm beni çok etkiledi. Özellikle Veronika'nın hayatının en azından bir anlamı olacağını söylediği kısımda neredeyse ağlayacaktım. Kesinlikle okunmalı!!

Veronika Ölmek İstiyorPaulo Coelho · Can Yayınları · 201577,5bin okunma

·

6 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Elif