Öncelikle çok sinirli olduğumu belirtmeliyim. Bu yüzden bu incelemede saçmalayabilirim, haberiniz olsun. Kitaba başladığımda çok şeker ve eğlenceli olacağını düşünmüştüm ama ilerledikçe gerildim, “n'oluyoruz ayol” kıvamına geldim. Ya bunlar çocuk kitabı diye geçiyor değil mi, ben genellikle kafa dağıtmak için okurum böyle kitapları. Ama sanki inadına yazarlar kıyısından köşesinden acı, hüzün ya da ölümü süs gibi konduruveriyorlar. Bu kitapta da yazar sanki "bu sıradan çocuk kitabını nasıl etkileyici kılsam da insanlar çok mükemmel, çok gerçekçi bir kurgu desinler" diye düşünerek yazmış gibi geldi bana. Zaten burada bir sorun yok; takıldığım kısım bu yazarların sürekli ölüm gibi, sıradan bir çocuğa ağır gelecek kavramları olay örgüsüne alet etmeleri. Umarım derdimi anlatabilmişimdir ama okurken ne kadar sinirlendiğimi asla anlatamam. “Ya nasıl olur ya, yazıklar olsun” demişimdir. İki çocuğun masum dostluğunu ve kurdukları sınırsız hayal gücünü ne kadar hoş bir dille anlatsa da yukarıda bahsettiğim 'epilog sorunları' sebebiyle kitap benim gözümden düştü. Ortalama bir kitaptı, yine de öneririm. Verdiğim paraya da acımıyor değilim yani, gülmek ya da eğlenmek için almıştım –beni ağlattı. Unutmadan, çocuk edebiyatı yazarlarına duyurulur: Ben artık 'çocuk kitabı' diye okumaya başladığım kitapları 'kült psikolojik dram filmi' izlemiş gibi bitirmek istemiyorum. Alıntılar: #101641850 #101569617 #101464010 #101283990 #101569887

Terabithia KöprüsüKatherine Paterson · Epsilon Yayınevi · 2016181 okunma

··

95 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ü