Kitabın son sayfasına geldiğimde duygularım karmakarışıktı. 350 sayfada ne kadar üzüle bilirsem o kadar üzüldüm ne kadar mutlu olunabilirse o kadar mutlu oldum. Çokta dersler çıkardım.
Meğer insan oğlunun tek ihtiyacı olan şey sevgiymiş. Ve insan o ihtiyaç uğruna başka birinin canına bile kıyabilirmiş tıpkı Laz kızı gibi.
Hayata gelince ...
Hayat ise biz hayal kurarken plan yapmakla meşgulmüş, Önemli olanda o planlara uyum sağlayabilmek, camın kenarında oturup hayatın dışında kalmamakmış...
Nalanın mektubunun son cümlesi ile bitireyim bu kitabın ben de bıraktıklarını :
“Yüreğinizden ışık eksik olmasın ! “