Kent şiiriyle tanıdım Kavafis'i. İsim yabancı,yazdıkları aşinaydı bu topraklara. Gidemezdik, bilemezdik gitmeyi. Eninde sonunda döneceğimiz yerdi. Kültürüydü, yemekleriydi, insanlarıydı. Nasıl tükettiysek ömrümüzü burada, O da gelecekti bizimle zamanla. Kavafis bir Ege kasabasında yazdı şiirini ve muhtemelen uzo'su vardı masasında. Bizde ise rakı. Gün batımı bu topraklara özeldi. Sıcakkanlı insanlar bu topraklara özeldi. Ve yine muhtemeldir ki Stelios Kazantzidis'ten To Kapileio çalıyordu arka fonda. Bizde ise Senar,Moreno, Ertaş... Hüzün diyordu şarkıda, yersiz gelir yurtsuz gider. Yurda atıf hiç bitmiyordu. Bir kadeh aldı içkisinden, gün batımına baktı usul usul. Yanında değildim ama Nazım'a kaldırdı kadehini. "su başında durmuşuz çınar, ben, kedi, güneş, bir de ömrümüz. su serin, çınar ulu, ben şiir yazıyorum, kedi uyukluyor, güneş sıcak, çok şükür yaşıyoruz. suyun şavkı vuruyor bize çınara, bana, kediye, güneşe, bir de ömrümüze". Ve o ünlü Kent şiiriyle sonlandırırken yazıyı umutlu günler diliyorum. "Bir başka ülkeye, bir başka denize giderim," dedin, "bundan daha iyi bir başka şehir bulunur elbet. Her çabam kaderin olumsuz bir yargısıyla karşı karşıya; - bir ceset gibi - gömülü kalbim. Aklım daha ne kadar kalacak bu çorak ülkede? Yüzümü nereye çevirsem, nereye baksam, kara yıkıntılarını görüyorum ömrümün, boşuna bunca yılı tükettiğim bu ülkede." Yeni bir ülke bulamazsın, başka bir deniz bulamazsın. Bu şehir arkandan gelecektir. Sen gene aynı sokaklarda dolaşacaksın. Aynı mahallede kocayacaksın; aynı evlerde kır düşecek saçlarına. Dönüp dolaşıp bu şehre geleceksin sonunda. Başka bir şey umma - Bineceğin gemi yok, çıkacağın yol yok. Ömrünü nasıl tükettiysen burada, bu köşecikte, öyle tükettin demektir bütün yeryüzünde de.

Bütün ŞiirleriKonstantinos Kavafis · İstos Yayınları · 2013167 okunma

·

123 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İsa