Bu arada Latife hanım isminde bir çocukla da tanışmış ve birbiriyle iyi anlaşmaya başlamışlardı. Bu kızla arasında çok güzel bir arkadaşlık başlamıştı. Başbaşa verip konuştukları bir gün latife:
-sen kimin hizmmetçisisin? Diye sordu.
Dilber:
-hanımımın...
Latife:
-hangi hanımın?
Dilber, Atiye hanımı göstererek:
-bunun annesinin...
Latife:
Senin oyuncakların var mı?
Dilber:
Hayır... Ben esirim.
Latife:
-sana bir tane vereyim.
Bu kısacık konuşmadan sonra çantasından bir bebek çıkararak Dilber'e vermişti. Küçük kız için bütün dünya birden değişmişti. Hediyesini büyük bir sır gibi saklıyordu. Evdeki odasına gelince hemen dolabına yerleştirmiş ve kimse görüp almasın diye hiçbir şey söylemiyordu. O acımasız Sudanlı görüp de hanımına şikayet etmesin diye odaya giren herkese 'benim dolabımda bir şey yok ki!' demeyi alışkanlık haline getirmişti.
Sayfa 23Kitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.