İlk defa Ivo Andriç okudum. Açıkçası beni bütünüyle içine çeken bir kitap olmadı. Kitaba da adını veren ilk hikaye “Irgat Siman” içlerinde en sevdiğim hikaye oldu diyebilirim. Fazlaca işlenmiş melankoli ve yalnızlık duygusu her sayfada katlanarak artıyor. Bunun dışında tüm hikayelerde olaylar ve olgular arasında bağlantı ve anlam ilgisi kurmaya çalışıp da eli boş döndüğüm çok oldu. İlerleyen zamanlarda farklı bir eserine de şans vererek okumaya devam edeceğim.
