Okurken "acıma yetime..." İle başlayan atasözü nedense aklıma geldi, zengin bir kadın önce bir kumarbazı intihar edeceğini düşündüğü için kumardan uzaklaştırmaya çalışıyor daha sonra aşık oluyor ama kitabın sonu klasik Yeşilçam öyküleri gibi olmuyor ama yazar Zweig olduğu için de bu durum şaşırtmıyor...
