Nasıl bir kitaptın ki sen yüreğime işledin. Sonunda ah Nebiş'im dedim. Yeri geldi Sevgi yerine ben kızgınlığımdan duramadım. E bundan sonra kitaba gelirsek Alzheimer hastası Nebiş ve annesine bakan Sevgi'nin hikayesi anlatılıyor. Sevgi, bir yandan annesinin bakımıyla ilgilenirken diğer yandan kendi duygularını ve hislerini anlamaya çalışıyor ve kendi çocukluğu ile yüzleşiyor diye biliriz. Bütün bunlarda yanında destekçisinin olmaması hatta ablası ve iki erkek kardeşinin yardımcı olmamaları tüm sorumluluğu onun üstüne yüklüyor. Ne var ki, bizim için küçük ama Sevgi için büyük olabilecek bir ayrıntı ile, hayat tüm bu zorluklarına rağmen onu belki de en büyük destekçisi ile tanıştırıyor. Hem Sevgi'nin hem de Nebiş'in ruhsal durumlarına yer verilmiş. Arada Nebiş'in iç sesiyle karşılaşmak, buna yer verilmesi güzel bir ayrıntıydı. Gerçekte bu bilinebilir mi bilmiyorum. Hastalık sürecinde aile desteğinin ve hastaya bakımın ne kadar önemli olduğu, aynı zamanda sabır ve fedakarlıklar dolu bir sürecin gerektiği Sevgi'nin anlatımından bizlere en doğal haliyle aktarılıyor. Hastalığın ne olduğu, ilerleyişi, süreci... Aslında anlatılanlar teoriden farklı olarak hayatın içinde nasıl karşılaşırız, nasıl davranmalıyız için faydalı örnekler oluşturuyor. Kitabın sonundaki hasta yakınlarının yazdıkları beni etkiledi. Hepimiz aslında ne kadar bilinçlenirsek o kadar yardımcı olabiliriz. Belki evine gitmek için otobüse binen bir teyzeye, belki de kaçırıldığını iddia eden bir amcaya... Gerçek olaylardan kurgulanmış olan bu hikayenin farkındalık sağlamak ve bilinçlendirmek için iyi olduğunu düşünüyorum. İyi okumalar!

Ya Evde YoksamSevda Sarıkaya · Hayykitap · 2017236 okunma

·

15 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Elif Nihan