“Heinz Werner'in (1948) eseri çocukların, sanatçıların ve şairlerin dünyayı fizyonomik gördügünü ortaya koyar, yani bir seyi "hissettikleri" şekliyle deneyimlerler. Başka bir deyişle, onlar için, dünyanın kendisini bizzat hisler oluşturur. Örneğin, sivri uçlu bir nesne çocuk için "acımasız" olabilir, devrilmiş bir bardak “üzgün" ya da "yorgun" olabilir, sisli bir gün bir şeyler "fisıldıyor" olabilir. Bu bakış açısı çocuğa metafor kullanma, algıyı ve dili kişileştirme yeteneği verir.”
··
123 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.