Bu masalsı anlatıma sahip şahane kitapta herşeyden bir tutam var ,
"Amaranta kendi konuşmasının ve ağzının bozukluğundan öylesine tedirgindi ki, ağzından kötü bir şey kaçırmamak için hep tetikte duruyor, Fernanda'nın yanında kuşdili konuşuyordu.
- Bugu diyordu, kegendigi bogokugunugun kogokugusuguna dagayaganagamagayaganlardan"
Bitmesini hiç istemediğim, en sevdiğim kitaplardan biri oldu.
