Gönderi
•BİR İDAM MAHKÛMUNUN SON GÜNÜ•
•Kim olduğunu ve hangi suçtan ötürü yargılandığını bile tam olarak bilmediğimiz bir idam mahkûmunun son birkaç haftalık ömrünün sancılı karmaşasını okuyoruz. Mahkûm kimdir bilmiyoruz evet. Zira zaten bu "insanın" kim olduğu, toplumda hangi statüye sahip olduğu ya da hangi suçtan idama tabii tutulduğu değil mühim olan. Hugo'nun da önsözünde uzun uzun açıkladığı gibi insanlığın ve Fransa'nın tarihine bir yüz karası olan giyotin ile idama dikkat çekmek, bu vahşete bir şekilde baş kaldırmak. Yazar edebiyatın toplumsal olaylara kayıtsız kalamayacığını da gösteriyor bize. Bir gün Greve Meydanı'nda** denk geldiği idam seremonisi üzerine gördüğü bu acı kutlamanın tablosuna dayanamamış ve bu eseri kaleme almıştır. Ölüm her insan için kaçınılmaz bunu hepimiz biliyoruz. Fakat bir insanın naçiz bedenini ruhundan kasten ayırmak ne kadar acımasızca. Suçlu ne yapmış olursa olsun adaletin yerini bulması için ceza bu kanlı vahşet olmamalı diyor Victor Hugo. Her ne kadar bu olayların gelişimi 1800-1830 lar arası bir döneme denk geliyor olsa da çok haklı yazar. Can bahşetme hakkı bizde olmadığı gibi almak da bize mahsus değil. ~ uzun lafın kısası tarihin yargı sistemine bir başkaldırı niteliği taşıyor kitap. okuduklarım karşısında kanım dondu. Mahkûmun sefilliği ve vazgeçmek zorunda kaldığı şeyler çok acıttı canımı. Hadi her şeyi geçiyorum da küçücük bir kızı vardı onun. Babasının ölümü o minik kızın hayatını da kararttı. Velhasılıkelam ben kitabı çok sevdim. Bir gün mutlaka alın, okuyun.
·
5 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.