Yatılı okumak, çok küçük yaşta aileden uzak olmak bana hayatı çok iyi öğretti, çalışmayı, koşturmayı, gerektiğinde az ile yetinmeyi ve sahip olduklarımın kıymetini bilmeyi o zaman öğrendim sanıyorum, iyi ki de bunları yaşamışım ve hayat bana bunları öğretmiş.
Ama babalık işte! Kızım üniversiteye gideceği zaman yurtdışına gitmek istemez diye dua ettim hep, sağ olsun o da istemedi. İstanbul’ da okudu ama bir gün “ben ABD’ye mastır için gideceğim” dediğinde “yok” diyemedim, ama içimde bir burukluk oluştu.
Tam o günlerde anacığım da İstanbul’daydı ve bu konuyu konuşuyorduk, beni durgun görünce sebebini sordu, be de “özleyeceğiz ve nasıl dayanacağız” vs. dedim. Bana dönüp; “Ben seni yatılı okula gönderdiğimde sen 12, ben 38 yaşındaydım ve başka çocuğum da yoktu” deyince birlikte sarılıp ağlamış ve o günleri hatırlamıştım. Ben yaşadım çok iyi oldu ama çocuklarımın yapmasına gönlüm çok da razı olmadı, hala da birçok konuda bu ikilemi yaşıyorum ama onlara engel de olmadım, olmuyorum. Ebeveynlik bu olsa gerek.
Sayfa 260Kitabı okudu
·
6 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.