Maksim Gorki'nin otobiyografik üçlemesinin ilk kitabı olan çocukluğum, isminden de anlaşılacağı üzere yazarın çocukluk yıllarını en çarpıcı gerçekliğiyle bizlere aktarıyor. Kitabı okurken sürekli aklıma Şeker Portakalından tanıdığımız Zeze geldi. Bu kitabın en büyük farkıysa anlatılanların daha gerçekçi, daha can yakıcı olması olabilir. Rusya insanını, dönemini tıpkı diğer Rus yazarlar gibi ustaca anlatmış Gorki. Ama özellikle Rus aile yapısını, insanların anlaşmazlıklarını ve bir insanın ne kadar gri olabileceğini çok güzel göstermişti. Bir gün çok iyi olduğunu düşündüğümüz birine diğer gün nefret dolu hisler besleyebilirdik. Kardeşlerin bitmek bilmeyen çekişmeleri, insanlar için paranın hayatın her döneminde ne kadar önemli olduğu canımızı yakacak şekilde yazılmış. Anneden öte annelik yapan bir büyükanne belki de bu kitabın kahramanıydı benim için. En saygı duyulan karakter Maksim Peşkov'dan sonra büyükanne olmalı. Evdeki herkesi çekip çeviren, olayları çözüme kavuşturmak için çabalayan, ailenin yıkılmaması için saçını süpürge eden bir kadın. Çok güçlü bir kadın aslında. Şiddete sessiz kalan, baskıya dayanan bir kadın. Tüm bunların ortasında yapayalnız büyüyen; dövülen, önemsenmeyen, bir kenara atılmış küçük Alekseyeviç. Okurken kahkahalar attıran bir o kadar gözyaşı döktüren minicik bir çocuğun hikayesi. Meraklı gözlerle her olayı bilmek, idrak etmek ve bazı zamanlarda dayanamayıp müdahale etmek isteyen bir çocuk. Ne kadar anlatsamda özetleyemeyeceğim bir olaylar silsilesi. Devamını okumak için heyecanlandığım enlerim arasına giren muazzam bir kitap.

ÇocukluğumMaksim Gorki · Can Yayınları · 201915,7bin okunma

·

11 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

batu