Zülfü Livaneli'nin okuduğum ilk kitabıydı. Uzun zamandır hem bu kadar soluksuz okuyup hem de bu kadar çok şey öğrendiğim bir kitap okumamıştım. Kitap, genel olarak tarih boyunca insanların sadece ırkı, dini farklı olduğu için gördüğü zulümleri anlatıyor. Bir tarafta ana karakter Maya'nın anneannesi kırım Türkü Ayşe'nin, öbür tarafta Ermeni babaannesi Mari'nin tehcir sırasında yaşadıkları ve en acıklısı da Yahudi Nadia'nın Struma Faciası'nda başına gelenler çok akıcı, anlaşılır ve tarihe uygun bir biçimde anlatılmış. Kitaptan en çok aklıma kazınan sahneler ise Maximillian'ın Şile'de, Struma gemisinin battığı yerin kıyısında Nadia için yazdığı serenadı çalması ve Nadia'yı kurtarmak için Struma gemisine tekneyle yaklaşırken birden gerçekleşen Sovyet denizaltısı tarafından geminin torpille patlatılması anıydı. Çok etkilendiğim ve tokat yemiş gibi hissettiğim bir sahneydi. Kitapta insanların kendi olmayana karşı gösterebileceği en uç düzeyde nefret ve şiddeti, bu durumun milliyet, din, dil, dinden bağımsız, birçok ülke tarafından ve birçok savaşta yaşandığını görüyoruz. Bir savaşta hiçbir ülkenin masum olmadığını devlet olma gerekliliğinin öldürmek olduğunu ise Maximillian, Maya'yla yaptığı konuşmada açıklıyor. Livaneli, önyargıların insanı ne kadar insanlıktan çıkarabilecek ve bencilce duygulara yol açabileceğini tarih ve kurguyu harika bir şekilde harmanlayarak okuyucuya hissettiriyor. Bunun yanında Maya'nın abisiyle konuşurken söylediği şu sözü de çok etkileyici buldum. Acaba savaş kararlarını veren komutanlara bu kararı vermesi için sadece bir çocuk öldürmesi şart koşulsa hala o imzayı atabilirler miydi? Kendi sıcacık odalarında bu imzayı atarken bir sürü masum insanın öldürüleceğinin bilincine yeterince varıyorlar mı? Bence böyle bir durum söz konusu olsa kimse o imzayı atamazdı. Çünkü, bir savaşa kendi komforlu alanından karar vermekle bireysel olarak bir insanı öldürmek başka bir şey. Bu durumun karar vericiler tarafından farkındalığı birçok savaşın bitişine sebep olurdu. Bu kitabı okumasam belki de Struma Faciası'ndan, Mavi Alay'dan, Ermeni tecrihinde yaşananlardan hiç haberim olmayacaktı. Çok beğenip herkesin okumasını tavsiye ettiğim bir kitap oldu. Livaneli'nin diğer kitaplarını da mutlaka okuyacağım.

SerenadZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 2020136,5bin okunma

·

2 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Elif